61Moi Drodzy,

doczekaliśmy kolejnych Świąt Narodzenia Pańskiego. Stajemy przy żłóbku, wpatrujemy się w małego Jezusa. Widzimy w Nim Tego samego, który przyszedł odkupić człowieka, Tego, który na krzyżu odnosi zwycięstwo nad szatanem. Co się działo między narodzinami w Betlejem a chrztem Jezusa w Jordanie? Ewangelia niewiele nam mówi o tym czasie, a trwał on około 30 lat. Zaledwie kilka wzmianek. Spróbujmy jednak przy pomocy tych skrawków informacji dotrzeć do istoty życia Świętej Rodziny z Nazaretu.

Zatrzymajmy się przy dwóch fragmentach z Ewangelii według św. Łukasza, które mówią o życiu świętej rodziny w Nazarecie: „A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.” (Łk 2,39-40) „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.” (Łk 2,51-52) Co możemy powiedzieć o domu w Nazarecie na podstawie tych fragmentów?

Wypełnianie Prawa Pańskiego to charakterystyczna cecha Świętej Rodziny. Jezus powie później: „Nie przyszedłem znieść prawa, ale je wypełnić.” (por. Mt 5,17)

W Nazarecie Jezus nabierał mocy. Skąd jej nabierał? Gdzie jest źródło mocy? Może lepiej zapytać Kto jest źródłem mocy? „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię.” (Łk 1,35) - powiedział anioł do Maryi przy zwiastowaniu. Moc Najwyższego osłoniła Maryję, kiedy nosiła w Sobie Słowo Wcielone. To Słowo Wcielone było osłonione mocą Najwyższego podczas życia w domu nazaretańskim.

Łaska Boża spoczywała na Jezusie, wzrastał w łasce. Łaska jest tym co działa w człowieku i przemienia go wewnętrznie. Tak działo się z Jezusem, ale również Maryją i Józefem. Łaska jest niezbędna do rozwoju życia Bożego w człowieku. Łaska Boża jest do zbawienie koniecznie potrzebna. Jest ona konieczna, aby rozwijało się w człowieku życie Boże.

Jezus był poddany Maryi i Józefowi. Zachowywał czwarte przykazanie: Czcij ojca swego i matkę swoją. Przyjął w pełni bycie człowiekiem, również przez bycie posłusznym rodzicom.

Maryja chowała i rozważała w swoim sercu wszystkie sprawy (por. Łk 2,19). Zapewne nie tylko Maryja, ale również i Józef rozważał wszystkie sprawy. Dom w Nazarecie był miejscem rozważania wydarzeń z życia Jezusa.

Jezus wzrastał w mądrości ludzkiej. Jako człowiek zdobywał wiedzę o świecie i życiu, kształcił się. Zdobywał również mądrość życiową oraz doświadczenie. Wzrastał w łasce i w latach.

Jak nauka płynie dla rodzin żyjących dzisiaj z tego krótkiego ukazania życia rodziny w Nazarecie?

Rodzina to miejsce wypełniania przykazań. Wypełnianie przez rodziców przykazań oraz uczenie ich wypełniania dzieci to jedno z podstawowych zadań rodziny. Kiedy pewien człowiek zapytał Jezusa co ma robić, aby osiągnąć życie wieczne, Ten mu odpowiedział: „Zachowuj przykazania.” (por. Mt 19,16-17)

Wypełnianie przykazań to podstawa, na której można budować życie chrześcijańskie jako posłuszeństwo Jezusowi Chrystusowi i pełnienie woli Bożej. Rodzice, jako animatorzy wspólnoty rodzinnej, są zobowiązani do wdrożenia dzieci w życie zgodne z przykazaniami Bożymi.

Moc Najwyższego płynie z sakramentów, które są jej źródłem. Życie sakramentalne to następna cecha rodziny chrześcijańskiej. Warunkiem tego życia jest stan łaski uświęcającej czyli stan otwarcia łaskę jako samoudzielanie się Boga. Łaska to Bóg, który daje się człowiekowi. Przez grzech człowiek odgradza się od Boga. Rodzice jako animatorzy mają za zadanie wprowadzić siebie nawzajem i swoje dzieci coraz bardziej w życie sakramentalne, którego podstawowym warunkiem jest stan łaski uświęcającej. W łasce sakramentalnej, szczególnie łasce sakramentu małżeństwa, leży moc rodziny. Dzięki sakramentom każdy członek rodziny nabiera mocy od Wszechmogącego.

Przykazanie, które wskazuje jak żyć w rodzinie to: Czcij ojca swego i matkę swoją. Jak przypomniał Jan Paweł II 3 czerwca 1991 w Kielcach przykazanie to zabezpiecza podstawowe dobro rodziny. Odnosi się ono zarówno do dzieci jak i do rodziców: „Słowa czwartego przykazania skierowane są do dzieci, do synów i córek. Mówią: „Czcij ojca i matkę”. Z równą siłą jednak odnoszą się do rodziców: „Pamiętaj, abyś prawdziwie zasługiwał na tę cześć”. Bądź godny imienia ojca! Bądź godna imienia matki!” Co mają robić animatorzy ogniska rodzinnego, aby to przykazanie było realizowane zarówno przez rodziców jak i dzieci? Jak samemu je realizować? Jak uczyć dzieci, aby je realizowały? To pytanie do osobistej refleksji, a może i do dialogu małżeńskiego.

Podobnie jak dom w Nazarecie, także każdy dom powinien być miejscem rozważania wydarzeń z życia Jezusa i Jego słów. Jest modlitwa, która jest szczególną formą rozważania wydarzeń z życia Jezusa z Maryją - to różaniec. W Liście o różańcu, Rosarium Virginis Mariae, papież Jan Paweł II, mówiąc o kryzysie rodziny, pisze: „Powrót do różańca w rodzinach chrześcijańskich ma być, w ramach szerzej zakrojonego duszpasterstwa rodzin, skuteczną pomocą, by zapobiec zgubnym następstwom tego kryzysu znamiennego dla naszej epoki.” (RVM 6) Różaniec jest więc modlitwą rodzin i za rodziny. Przez tę modlitwę rodziny upodabniają się do Świętej Rodziny, rozważając poszczególne tajemnice. W Domowym Kościele ta modlitwa powinna zajmować szczególne miejsce, zwłaszcza z dopowiedzeniami, które pomagają rozważać treści związane z konkretnymi tajemnicami z życia Jezusa.

Rodzina to miejsce wzrastania w mądrości szeroko rozumianej. Przede wszystkim mądrości życiowej, w tym wszystkim co jest potrzebne do dobrego życia, wypełniania zadań życiowych. Animatorzy w rodzinie powinni zatroszczyć się o przygotowanie życiowe dzieci w różnych wymiarach. Nie można ograniczyć się do wiedzy, nawet jeśli jest to wiedza o życiu, także życiu chrześcijańskim. Mądrość to coś więcej niż wiedza. Mądrość rodzi się z realizowania zasady światło-życie. Dobra wiedza, która realizowana jest w życiu prowadzi do wzrastania w mądrości.

Kończy się kolejny rok. Wzrastamy w latach. Nie ma co do tego wątpliwości. Wpatrujmy się w Świętą Rodzinę i naśladujmy ją.

ks. Andrzej Pawlak

moderator diecezjalny DK AW

Jesteś tu:

Serwis wykorzystuje pliki cookies w celach wskazanych w polityce prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies, w zakresie odpowiadającym konfiguracji Twojej przeglądarki.

Polityka prywatności