Oaza Rodzin I stopnia to dla wielu małżeństw jedna z pierwszych okazji do tego, aby doświadczyć czym tak naprawdę jest Domowy Kościół. Doświadczenie wspólnoty, niejednokrotnie po raz pierwszy przyjęcie Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela, pełniejsze poznanie zobowiązań, poczucie jedności z całym Ruchem przeżywane na Dniu Wspólnoty, wszystko to powoduje, że OR I to rekolekcje pod wieloma względami wyjątkowe. Tak też było i w naszym przypadku.
Nam i całej diakonii bardzo zależało nam na tym, aby wszyscy uczestnicy już od dnia przyjazdu poczuli, że jest to dla każdego z nas ważny czas. Podczas takich rekolekcji zawsze bardzo ważne jest otwarcie się na działanie Ducha Świętego, bo tylko to pozwala na przeżycie prawdziwego nawrócenia.
Osobiste przyjęcie Jezusa, jako Pana i Zbawiciela, to zawsze jest ważny moment na rekolekcjach I stopnia. W Ciężkowicach również dane nam było doświadczyć prawdziwej łaski płynącej z otwarcia się na działanie Jezusa i oddanie Mu swojego życia.
Szczególnie mocno przeżyliśmy małżeńską adorację Pana Jezusa przed Najświętszym Sakramentem, kiedy to przez większą część nocy każde z małżeństw mogło uwielbiać, dziękować i prosić Pana o potrzebne łaski. Ważnym punktem rekolekcji była również modlitwa wstawiennicza, kiedy to prawie każdy z nas mógł powierzył swoje troski i decyzje modlitwie wspólnoty. Indywidualne rozmowy i godzina świadectwa potwierdziły, że warto było znaleźć czas na ten rodzaj spotkania z Chrystusem.
Ksiądz Rafał swoim słowem trafiał „w punkt”. Dzięki temu każdego dnia mogliśmy odkrywać na nowo znaczenie słowa Bożego w naszym życiu. Nawiązania do życia świętych i Dzienniczka Św. Faustyny były dla nas niezwykle ubogacające.
Pogodne wieczory były szczególną okazją do tego, aby w praktyce przeżywać radość Ewangelii.
Wiele dobra doświadczyliśmy też od naszej młodzieży kapłańskiej, czyli kleryków: Konrada i Mateusza. Dzięki ich zaangażowaniu w przygotowanie liturgii i innych modlitw o wiele łatwiej i lepiej mogliśmy przeżywać spotkania z Jezusem w kaplicy. Nieoceniona była też ich służba w diakonii wychowawczej.
Rekolekcje nie odbyłyby się bez animatorów. Dorota i Arek, Magda i Bolek, Agnieszka i Darek, Dominika i Marcin byli prawdziwymi filarami naszej Oazy. Ich zaangażowanie w prowadzenie kręgów, odpowiedzialność za wspólnotę, prowadzenie szkoły życia, a przede wszystkim świadectwo życia, sprawiły, że każdy uczestnik rekolekcji mógł poznać, co w praktyce oznacza bycie Nowym Człowiekiem. 
Podobno dobre rekolekcje Domowego Kościoła nie mogą odbyć się bez dobrej diakonii wychowawczej. Jeżeli wierzyć tej teorii, to nasze rekolekcje były znakomite, bo taką też mieliśmy diakonię. Pomoc Kasi i Sławka Woźniaków, doświadczonej wychowawczyni przedszkolnej - Kasi oraz naszej diakonijnej młodzieży, czyli Olgi, Marysi, Marcysi i Wojtka z „rotacyjną” pomocą alumnów, sprawiła, że wszyscy mogliśmy w spokoju zaangażować się w przeżywanie kolejnych dni naszego nawracania się.
Bardzo wdzięczni też jesteśmy Panu za naszych gospodarzy. Siostry Służebniczki Dębickie, a wśród nich szczególnie s. Marcelia i ks. Marcin – dyrektor domu rekolekcyjnego, byli częścią naszej wspólnoty, włączając się w nasze modlitwy i służąc na każdym kroku pomocą. Ich otwartość, uśmiech i szczera postawa służby na długo pozostaną w naszej pamięci.
Dla tych, którzy lubią statystyki – kilka cyfr. Łącznie na rekolekcjach było nas 87 osób, w tym 38 dzieci i 19 osób w diakonii. 
Gdybyśmy polegali tylko na sobie, to byłby to czas stracony. Dlatego też dzięki niech będą Panu za Jego błogosławieństwo i ludzi, których powołuje i uzdalnia. Wszystkie dobre owoce rekolekcji, to też będzie tylko Jego zasługa.
Chwała Panu.
Kasia i Piotr Czublunowie
para prowadząca
