W dniach 3-19 sierpnia 2018 r. w Bystrej Podhalańskiej przeżywaliśmy rekolekcje Oazy Nowego Życia I st. dla rodzin. Uczestniczyło w nich 13 małżeństw - 12 z archidiecezji warszawskiej i jedno z diecezji warszawsko-praskiej.
Posługę moderatora na naszych rekolekcji pełnił ksiądz Paweł Witkowski. Ks. Paweł, choć sam nie uważa tego za tytuł do dumy, jest skończonym perfekcjonistą w kwestiach liturgii, wierności charyzmatowi Założyciela oraz dobrych tradycji rekolekcyjnych Ruchu Światło-Życie, w szczególności Domowego Kościoła. Wyrażało się to w wielu aspektach - zaczynając od kwestii użycia wizualnych narzędzi ewangelizacji (tablice, znaki, obrazy) oraz w zachowywaniu jasnych reguł budowania i kultywowania wspólnoty członków naszej Oazy Średniej. Niezapomniane wrażenia pozostawiły homilie, wprowadzenia do Jutrzni i Namiotu Spotkania ks. Pawła - przykład klarownego wykładu treści wiary połączonego z osobistym świadectwem. Przy tym zawsze mogliśmy liczyć na jego pomoc, radę, spokój oraz wyrozumiałość i poczucie humoru. Chwała Panu, że nam, debiutantom w roli pary moderatorskiej, dane było trafić pod skrzydła takiego kapłana.
W naszych rekolekcjach uczestniczyli dwaj klerycy - Tomasz Kołodziejski i Łukasz Dańczak. Z satysfakcją przyjęliśmy ich gotowość poznawania Domowego Kościoła. Co dzień widzieliśmy ich dojrzałą wiarę, pokorę i zaangażowanie w powierzone im zadania. Mogliśmy uczyć się od nich modlitwy - i teoretycznie podczas konferencji i praktycznie - widząc ich skupienie podczas wspólnych celebracji. Nasze dzieci korzystały z rozważań, które prowadzili dla nich podczas Eucharystii. Z zaangażowaniem włączali się w pracę diakonii wychowawczej, uwielbiani przez swoich podopiecznych. Podczas wspólnych posiłków byli zawsze chętni do rozmowy, rozdający uśmiechy. Dziękujemy Panu Bogu za ich obecność.
Trzy małżeństwa - Anna i Grzegorz Alberscy, Dorota i Witold Kalata oraz Magdalena i Alexandre Rusak podjęli się posługi par animatorskich. To na nich spoczywał w dużej mierze ciężar realizacji programu formacyjnego rekolekcji w małych kręgach, ale także prowadzenie części konferencji i organizowanie bieżącej posługi liturgicznej, gospodarczej i porządkowej dla wszystkich uczestników. Swoimi czynami i słowami dali piękne świadectwa wiary i służby bliźniemu.
Oceniając na podstawie deklaracji uczestników zawartych w po rekolekcyjnych ankietach, ale także przywołując bieżące obserwacje, opinie i spontaniczne reakcje uczestników, możemy z pełnym przekonaniem napisać, że Duch Pana spoczął na naszych animatorach, o co się zresztą codziennie wszyscy modliliśmy. Patrząc z czysto ludzkiej perspektywy, wzajemna życzliwość i pomoc zrodzone w małych kręgach z udziałem naszych animatorów rozlały się w naturalny sposób na całą Oazę, czyniąc z nas jedną całość - wspólnotę. Ponieważ nagrodą za dobrą pracę jest .... więcej dobrej pracy, to myślimy, że Duch Święty działając przez ludzi nie zapomni o naszych animatorach.
Za specjalną "dyspensą" pary diecezjalnej mogliśmy poprosić o pełnienie posługi pary muzycznej Ninę i Adama Laskowskich - członków Equipes Notre Dame, których znamy jeszcze z czasów pielgrzymkowo-akademickich. Z perspektywy czasu oceniamy, że kierował tym Duch Święty, ponieważ ich niekłamana pokora w przyjmowaniu charyzmatu Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie połączona z radością uczestnictwa we wspólnocie rekolekcyjnej dały prawdziwą ewangelizacyjną, charyzmatyczną mieszankę wybuchową. Oczywiście tę spontaniczność Nina i Adam zaplanowali i pracowicie przygotowali jeszcze przed rekolekcjami, zapoznając się z bogatym światem pieśni oazowych i wszelkimi liturgicznymi aspektami posługi na rekolekcjach 15-dniowych. Dzięki ich posłudze nasze uczestnictwo w Mszach św. i innych nabożeństwach, jak i w Oazie Wielkiej w czasie Dnia Wspólnoty w Krościenku było pełniejsze i radośniejsze.
Pisząc relację nie można pominąć wielkiego wsparcia małżeństw Asi i Piotra Kucharczyków oraz Agaty i Adama Dmochów, którzy wraz z młodzieżą (starszymi dziećmi animatorów i uczestników rekolekcji) pełnili kolejno, po tygodniu, posługę diakonii wychowawczej. Przy tym standardowe sformułowanie "pełnili posługę" w żadnej mierze nie oddaje ich wysiłku włożonego w przygotowania, w tym szkolenia i spotkania przed rekolekcjami, ich twórczego codziennego zapału w organizowaniu oryginalnych, nowych zajęć dla dzieci w różnym wieku w trakcie rekolekcji oraz świętej zaiste cierpliwości, którą wykazywali się wobec dzieci uczestników i diakonii (zwłaszcza ...) rozpoczynając o godz. 7.00 a kończąc często nawet po dziesiątej wieczorem. Bez ich trudu i zaangażowania, bez zaufania, jakim obdarzyli ich uczestnicy-rodzice nasze rekolekcje nie mogłyby się odbyć.
Podkreślenia wymaga też, że Dom Rekolekcyjny Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej w Bystrej Podhalańskiej, w którym gościły nas trzy kochane siostry sercanki: Bernardyna (przełożona), Inez (50-lecie ślubów obchodzone 4 sierpnia 2018 r. !) oraz Romualda, aż kipi od ikonografii i innych symboli graficznych Ruchu (m.in. foski i ikony DK w każdym pokoju i pomieszczeniach wspólnych, fototapeta z Chrystusem Sługą z kaplicy na Kopiej Górce, kopie sekwencji obrazów z tejże kaplicy w sali konferencyjnej). Dość powiedzieć, że goście z Diakonii Życia (Basia i Piotr Sukiennikowie) i Diakonii Wyzwolenia-KWC (Stanisława Orzeł) w czasie swoich prelekcji czuli się w sali konferencyjnej, jak na Kopiej Górce. Jesteśmy przekonani, że to bardzo pomogło uczestnikom w chłonięciu przekazu i wczuwaniu się w atmosferę rekolekcji.
W ośrodku mieliśmy na stale do dyspozycji dla siebie kaplicę, w której odbywały się nasze codzienne Eucharystie, Jutrznie oraz inne nabożeństwa. W niedzielę włączaliśmy się w msze parafialne razem z lokalną wspólnotą. Kaplica była też miejscem codziennego Namiotu Spotkania. Każdego dnia po Apelu Jasnogórskim odbywało się w niej godzinne wystawienie Najświętszego Sakramentu. Stała obecność Pana Jezusa dawała szansę każdemu uczestnikowi rekolekcji na znalezienie modlitewnego azylu o dowolnej porze dnia i nocy. Wydaje się, że ziarno zostało posiane w ziemię żyzną, ponieważ już otrzymaliśmy relacje uczestników, jak bardzo ważnym dla nich odkryciem była medytacja modlitewna nad słowem Bożym w formie Namiotu Spotkania w obecności Pana Jezusa i że chcą przenieść stałą praktykę Namiotu Spotkania do codziennego życia. W drugiej kaplicy domowej sióstr, która także była dla nas dostępna bez ograniczeń czasowych, w obecności Pana Jezusa oraz licznych relikwii otaczających ołtarz mieliśmy celebrację Sakramentu Pojednania, w której ks. Pawłowi dopomogli miejscowy wikary ks. Rafał i ojciec kapucyn z sąsiedniej rekolekcyjnej Oazy Nowej Drogi II st. z Krzczonowa.
Przepiękna okolica - rzeki, góry, łąki i pola pomagały w głębokim przeżyciu Nabożeństwa Światła i Wody oraz Drogi Krzyżowej. Duży teren wokół ośrodka był miejscem zabaw i odpoczynku naszych dzieci i całych rodzin. Pogodne wieczory trwały mimo zachodzącego słońca i pasących się na nas komarów. Na zakończenie wypada także wspomnieć o kurantach zamontowanych w dzwonnicy domu rekolekcyjnego, które wyznaczały nam rytm dnia mocniej nawet, niż plan przygotowany przez parę moderatorską. O godz. 7.00 - "Kiedy ranne wstają zorze", w południe - Anioł Pański, o 15.00 - "Jezu ufam Tobie" i o 21.00 - Apel Jasnogórski. Nie sposób było przespać takich wezwań do modlitwy.
Jesteśmy pewni, że te 15 dni zmieniły życie wszystkich członków naszej rekolekcyjnej wspólnoty. Doświadczyliśmy tego, jak Duch działa w swoim Kościele, gdy pasterz - moderator troszczy się o owce - uczestników, a "równi służą równym" z radością, mimo dużego zmęczenia.
Dzięki Ci Panie za ten czas!
Aneta i Przemek Wojewódzcy
para prowadząca
Świadectwo ==>>
