W dniach 9-15.07.2018 r. w gościnnych progach Seminarium Duchownego Hosianum, należącego do diecezji warmińsko-mazurskiej przeżywaliśmy rekolekcje ORAR II stopnia.
W rekolekcjach uczestniczyło w sumie 18 małżeństw – 17 z archidiecezji warszawskiej oraz jedno z Brukseli. Posługi moderatora podjął się ks. Jarosław Stolarczyk.
Małżonkowie formowali się w trzech kręgach prowadzonych dzielnie przez pary animatorskie – Marysię i Rafała Karasiów, Agnieszkę i Mariusza Powęskich oraz Iwonę i Wojtka Sabałów. W ostatniej chwili kleryk, który miał uczestniczyć w rekolekcjach, z przyczyn losowych musiał zrezygnować, ale Pan Bóg zawsze, gdy zamyka drzwi to otwiera okno. Jak powiedziała jedna z naszych córek, chcieliśmy wieźć „drzewo do lasu” więc odbierając nam jednego kleryka z naszej diecezji dał nam trzech z diecezji warmińsko-mazurskiej – Kamila, Janka oraz Adriana. Kamil i Adrian zajmowali się przede wszystkim stroną techniczną naszej oazy. Janek dzielnie wspomagał diakonię wychowawczą w prowadzeniu liturgii dla dzieci.
No właśnie, dzieci... Temat roku to „Młodzi w Kościele” i bardzo było to widoczne w czasie rekolekcji. Z małżeństwami przyjechało aż 39 dzieci. Opieki nad tą sporą gromadką podjęli się Asia i Maciek Janiszewscy (sami będący rodzicami 5-tki dzieci + 6-tego pod sercem mamy) wraz z ośmioma super-ciociami: Ulą, Kasią, Hanią, Asią, Alą, Weroniką, Gosią i Mają – wspomaganymi przez Bartka – syna jednej z par uczestniczącej w rekolekcjach. Bernard Wojtasiewicz wraz żoną Julitą dbali o oprawę muzyczną, pokazując, że to co śpiewamy jest mocno osadzone w Słowie Bożym i temacie dnia. Mieliśmy niepowtarzalną okazję zobaczyć, jak wyglądają organy od wewnątrz – nie wiedzieliśmy, że to tak skomplikowana i precyzyjna konstrukcja.
Przez cały czas przygotowań do rekolekcji oraz trwania oazy dziękowaliśmy Panu Bogu, że postawił te wszystkie osoby na naszej drodze – bo bez nich byłoby bardzo trudno.
Dla prowadzących oraz diakonii rekolekcje rozpoczęły się już na początku roku – przez liczne przygotowania (w tym „wizję lokalną”) oraz modlitwę w intencji rekolekcji. Modlitwę podjęli również uczestnicy. O posługę diakonii modlitewnej poprosiliśmy również zaprzyjaźnionych kapłanów, siostry zakonne i przyjaciół z różnych wspólnot.
Rekolekcje ORAR II° są trochę „techniczne”. Ich celem jest zobaczenie, jak wielka i ważna jest posługa animatorów. Uświadamialiśmy to sobie każdego dnia – od Jutrzni, w czasie której ks. Jarosław wprowadzał nas w temat dnia, poprzez centrum dnia czyli Eucharystię – ze wspaniałymi homiliami naszego kochanego moderatora (który się zarzekał, że sam z siebie nie jest mówcą – ale Duch Święty nie szczędził mu swoich darów) do konferencji – wygłaszanych przez nas oraz pary animatorskie – zawsze z towarzyszeniem i celnymi uzupełnieniami moderatora – oraz spotkań w grupach. Staraliśmy się odpowiedzieć sobie na pytania: jaka powinna być para animatorska, jakie są jej zadania, jak powinna współpracować z kapłanem – opiekunem kręgu oraz innymi parami odpowiedzialnymi.
Zwracaliśmy uwagę na to, by przebieg spotkania kręgu był zgodny z zasadami DK, wskazując możliwość dzielenia odpowiedzialności za spotkanie pomiędzy poszczególne małżeństwa, z zastrzeżeniem, że za dzielenie się realizacją zobowiązań zawsze odpowiadają animatorzy (podobnie jak i za zwołanie spotkania kręgu). Bardzo ważne okazało się ostatnie spotkanie, które poświęciliśmy na pytania i odpowiedzi – pozwoliło ono na pogłębienie lub dodatkowe wyjaśnienie/przedyskutowanie trudniejszych zagadnień. Przez całe rekolekcje podkreślaliśmy wagę strzeżenia charyzmatu Ruchu – został on nam powierzony jak skarb.
Ogromną zaletą ułatwiającą przeżywanie rekolekcji była niezwykła otwartość i pomocność gospodarzy seminarium – poczynając od ks. rektora Huberta, ks. dyrektora Ludwika oraz wszystkich obecnych kapłanów i kleryków, aż po panie kucharki, które wręcz rozpieszczały nas wspaniałymi posiłkami.
Za każdy z rekolekcyjnych dni, za ludzi, których Pan postawił na naszej drodze, za wszystkie łaski niech Bóg będzie uwielbiony!
Anna i Piotr Zadrożni
para prowadząca
