Ośrodek Maksymilianum w Bystrej Podhalańskiej gościł w dniach 6 - 22.08.2021 rekolekcje OR II stopnia DK archidiecezji warszawskiej. Były to bardzo wyczekiwane, po roku pandemicznej izolacji, rekolekcje. Naszą wspólnotę tworzyło 14 małżeństw z dziećmi, najwspanialszą diakonią wychowawczą oraz księdzem moderatorem Marcinem Loretzem. Okoliczności przyrody i pogoda pomagały łączyć przeżycia rekolekcyjne z wypoczynkiem. Dzieci zachwycone i pełne energii wykorzystywały możliwości wielkiego terenu wokół ośrodka, boiska oraz zakamarków budynku. Kuchnia karmiła nas po królewsku, a kawa płynęła strumieniem.

Uczestnicy Oazy podążali za narodem wybranym do Ziemi Obiecanej. To była długa i trudna wędrówka, w czasie której poznawaliśmy nasze zniewolenia i ograniczenia. Wsłuchiwaliśmy się w głos Bożego wezwania i w rozbitym namiocie spotkania chcieliśmy usłyszeć, jaką misję ma dla nas Pan.

Jedenastego dnia całą Oazą przeżywaliśmy Celebrację Paschy, w czasie której doświadczaliśmy działania Pana Naszego w naszym życiu. Dzień Wspólnoty świętowaliśmy wraz z 10 innymi Oazami w Krościenku, gdzie bije serce ruchu.

OR II to także czas odkrywania znaczenia i piękna liturgii, czas doskonalenia się w posłudze przy ołtarzu, czas możliwości włączenia się w „zbawczy dialog”, radość z bycia wspólnotą razem dbającą o piękno liturgii.

Błogosławiony czas, który nasi uczestnicy podsumowali na Agapie wierszem, który zamieszczamy poniżej.

Mariola i Jerzy Wrochnowie
para prowadząca
-----

OR II Bystra refleksje
Do Bystrej Podhalańskiej Izraelici z okolic Warszawy zjechali,
wyjścia z Egiptu szukali.
Oaza nasza jako Diecezja Krakowska przez miejscowego plebana przywitana,
dobrze z obsługą Maksymilianum zbratana.
Mariola, matka generalna o świecę oazową i porządek dbała,
a oazowiczów za brak łyżeczek na stołówce ścigała
Jerzy, ojciec generalny, przy przeciąganiu liny mocarz niepokonany,
jednak przez nas wszystkich jako ”jajeczny Jurek” zostanie zapamiętany.
Ksiądz Marcin Loretz duszpasterz, pod Ducha Świętego natchnieniem,
po raz 18-ty oazę II stopnia prowadził niestrudzenie.
Głębokie treści ludowi przekazywał wspaniale,
o silencium sacrum przypominał wytrwale
Jak Mojżesz lud izraelski na pustynię, wyprowadził nas w noc paschalną w pole,
nie przewidział jednak, że podczas burzy piaskowej będą potrzebne parasole.
Pan Bóg zdrojów łask nie szczędził,
deszczem z chmury burzowej oazowiczów poświęcił.
Przemoczeni do suchej nitki, odnowionymi przyrzeczeniami chrzcielnymi żeśmy się radowali,
potem Noc Zmartwychwstania uroczyście świętowali.
Baranki Młode Marcin na gitarze przygrywał radośnie,
za dnia zaś z okna hejnał mariacki trąbił donośnie.
Diakonia wychowawcza z ogromnym poświęceniem od świtu, aż po zmrok
naszych pociech nie odstępowała nawet na krok.
Całe grono animatorów to zgrana ekipa jest,
Modlitwa w Ich intencji to będzie najpiękniejszy wdzięczności gest.
Przekazane treści wciąż głęboko przeżywamy,
owoce tych Rekolekcji za jakiś czas poznamy.

Magdalena Pękalska