Święto Chrztu Pańskiego obchodzone jest w pierwszą niedzielę przypadającą po uroczystości Objawienia Pańskiego (tzw. Trzech Króli). W tym roku liturgia słowa mówi nam o pokoju i dobrobycie, jaki przyniesie czas, w którym zakróluje Pan. Jednocześnie zachęca, żebyśmy Go szukali, póki pozwala się znaleźć. Mamy czas na nawrócenie i przyjęcie Bożej miłości. Miłość ta i odpowiedź na nią – zgodnie ze słowami Listu św. Jana – prowadzi do spełniania przykazań, które nie są ciężkie dla zrodzonych z Boga. A zrodzenie z Boga osiągamy łaską chrztu.
Woda jest często obecna na kartach Pisma Świętego, a jej symbolika jest zależna od sytuacji, jednak zawsze nierozerwalnie wiąże się z Bożym działaniem. Chrzest to narodzenie do nowego życia, które daje usprawiedliwienie i uświęcenie, uwalnia od grzechu pierworodnego i wszystkich popełnionych uprzednio grzechów osobistych. Chrzest wodą, którego udzielał nad Jordanem Jan Chrzciciel, został zastąpiony przez chrzest Duchem Świętym, którego udziela Chrystus.
Co ciekawe, podczas gdy w obrządku zachodnim ryt błogosławieństwa wody chrzcielnej i wody do pokropienia mają miejsce w czasie Wigilii Paschalnej, to wschodni obrzęd wielkiego poświęcenia wody odbywa się w święto Objawienia Pańskiego, które pozostaje w łączności z Chrztem Pańskim (obecnie trzy wydarzenia będące objawianiem się Pana zostały rozbite na trzy dni – pokłon Mędrców, chrzest Jezusa w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej; kiedyś były jednym świętem ukazującym pełnię Bożego Objawienia). Teksty wschodnie są o wiele bogatsze w treści mówiące o znaczeniu błogosławionej wody dla życia chrześcijanina. Ukazują różnorakie aspekty Bożego działania – „uczyń ją źródłem niezniszczalności, darem uświęcenia, odpuszczeniem grzechów, uleczeniem słabości, zgubą demonów, niedostępną dla wrogich sił, pełną mocy anielskiej, aby dla wszystkich czerpiących ją i nią się komunikujących była ku oczyszczeniu duszy i ciała, ku uleczeniu cierpienia, na poświęcenie domów, skuteczną w każdej potrzebie”. Tradycja zachodnia jest dużo oszczędniejsza w wyrażaniu znaczenia błogosławionej wody. W modlitwach błogosławieństwa określa ją niemal wyłącznie jako wodę obmywającą i odradzającą. Niezależnie jednak od obrządku, pokropienie błogosławioną wodą ma nam przede wszystkim przypominać, że mamy być nosicielami Bożej chwały. Dlatego Duch Święty – nowotestamentalne wody niosące uzdrowienie – powinien wypływać z serca każdego chrześcijanina i nieustannie przynosić owoce – aby było w nas widać to, co opisał św. Jan od Krzyża – „jest źródło bijące w mym wnętrzu” (Pisma mniejsze, Poezje, poemat IV).
Chrzest Jezusa w Jordanie, opisany w Ewangelii, jest wydarzeniem, które rozpoczyna Jego misję. Chrystus już jako dorosły, 30-letni mężczyzna, przychodzi nad brzeg Jordanu, by z rąk Jana Chrzciciela, swojego poprzednika, przyjąć chrzest. Chociaż sam nie miał grzechu, nie odsunął się od grzesznych ludzi: wraz z nimi wstąpił w wody Jordanu, by dostąpić oczyszczenia. W ten sposób uświęcił wodę. Tego dnia Jezus został przedstawiony przez swojego Ojca jako Syn posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję Chrystusa potwierdza swym świadectwem Bóg Ojciec. Zamknięte przez grzech Adama niebiosa otwierają się, a na Jezusa zstępuje Duch Święty. Z nieba daje się słyszeć jednoznaczny głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”.
Misja naszego życia również się już rozpoczęła – w dniu chrztu, kiedy my również zostaliśmy umiłowanymi dziećmi Boga. Sami nie jesteśmy w stanie w żaden sposób tej misji sprostać – jesteśmy zbyt słabi, grzeszni, niedoskonali. Brakuje nam umiejętności, sił, mądrości. Wszystko to jednak otrzymujemy od Boga, mocą Jego miłości, mocą sakramentu chrztu. „Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A któż zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?” – poucza św. Jan Apostoł. Kościół obchodzi w dniu Chrztu Pańskiego święto narodzin milionów swoich dzieci, którym woda chrztu dała nowe, Boże życie. Życie, które zobowiązuje do pójścia w ślady Chrystusa Sługi – pójścia między ludzi, czynienia dobra i głoszenia Ewangelii.
Chrystus Sługa, którego wizerunek znany jest chyba wszystkim oazowiczom ze sceny chrztu Pańskiego z kaplicy na Kopiej Górce, jest Tym, który w doskonały sposób odpowiedział na posłanie Ojca poprzez pełnienie Jego woli. Jest On wzorem dla nas, ochrzczonych. Nakaz służby Jezus pozostawił wszystkim ludziom – nie tylko kapłanom, nie tylko członkom Ruchu Światło-Życie. Dziś, wspominając własny chrzest, stańmy w prawdzie o sobie – wspólnocie namaszczonych, przeznaczonych, powołanych, uzdolnionych, wezwanych do służby na rzecz zbawienia świata. To czas na znalezienie odpowiedzi na bardzo ważne pytania: jak obchodzę dzisiejsze święto; jak realizuję misję, do której zostałem posłany?
Tego samego dnia obchodzimy również święto patronalne księży moderatorów naszego Ruchu, zwłaszcza tych będących członkami Unii Kapłanów Chrystusa Sługi (stowarzyszenia zrzeszającego kapłanów moderatorów Ruchu Światło-Życie, którzy chcą coraz lepiej wyrażać i realizować swoją posługę na rzecz odnowy Kościoła). W dniu ich święta pamiętajmy o nich w modlitwie i zdecydujmy o podjęciu konkretnego trudu wspierania ich pracy – aby nasza decyzja przyniosła prawdziwe owoce, a nie pozostała na poziomie deklaracji.
Dzień Święta Chrztu Pańskiego jest jednocześnie dniem, w którym Ruch Światło-Życie spotyka się na dniu wspólnoty, którego gospodarzem jest metropolita naszej archidiecezji ksiądz kardynał Kazimierz Nycz. Jako biskup miejsca jest tym, który – w imieniu Chrystusa – posyła nas wszystkich, abyśmy w posłuszeństwie kontynuowali Jego misję.
Agnieszka Dzięgielewska
Odpowiedzialna Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej
