Ruch Światło-Życie
Serwis RŚ-Ż AW - Ruch Światło-Życie AW
Serwis RŚ-Ż 
Serwis DK - Ruch Światło-Życie
- Domowy Kościół
- wspieram.oaza.pl
Domowy Kościół AW
- Szczegóły
- Monika i Radek Galbarczyk
OBJAWIENIE PAŃSKIE - Refleksje na tle tekstów liturgicznych
Uroczystość Objawienia Pańskiego. Często dzisiejsza uroczystość nazywana jest uroczystością trzech króli. Kościół Zachodni po Soborze Watykańskim II nawiązuje do tradycji, którą przechował Kościół Wschodni. Wspomina on dzisiaj trzy wydarzenia: pokłon mędrców, chrzest Jezusa w Jordanie i pierwszy cud w Kanie Galilejskiej. W liturgii zachodniej jest również odwołanie do tych trzech wydarzeń szczególnie widoczne w antyfonach do benedictus w Jutrzni i do magnificat w II Nieszporach. Antyfona z Jutrzni brzmi: Dzisiaj się Kościół złączył z Chrystusem, swoim Oblubieńcem, który go z grzechów obmył w Jordanie; biegną mędrcy z darami na królewskie gody, a woda przemieniona w wino cieszy biesiadników. Zaś antyfona z Nieszporów: W tym dniu tak świętym trzy cuda wysławiamy: dziś gwiazda przywiodła mędrców do żłóbka; dziś podczas godów woda stała się winem; dziś Chrystus dla naszego zbawienia przyjął od Jana chrzest w Jordanie. Bóg objawił się w Jezusie Chrystusie jako prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Mędrcy przybywają i widzą dziecko, ale przez swoje dary wyznają w tym dziecku Boga. Jak pisze św. Piotr Chryzolog: „Kadzidłem wyznają w Nim Boga, złotem – Króla, a mirrą wieszczą śmierć Jego.”
Jezus z Nazaretu narodzony z Maryi, w którym mędrcy odkrywają Boga, staje wśród grzesznych ludzi oczekujących na chrzest w Jordanie. Bóg między grzesznikami. Jeden z ludzi oczekujących na chrzest. Ten sam Jezus objawia swoją boską moc po raz pierwszy na weselu w Kanie. Liturgia pozwala nam przeżywać Objawienie Pańskie w jednej celebracji.
Dzisiejsza Eucharystia jest dziękczynieniem Bogu, który objawia się wszystkim ludziom także poganom. „Poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.” Pisze to ten, który sam należąc do Narodu Wybranego, został przez Boga wybrany, aby Ewangelię zanieść poganom. Bóg się objawił poganom. My też należymy do pogan, którym objawił się Bóg w Jezusie. Dziękujemy Bogu, że nie zakończył swojego objawienia na jednym narodzie, ale objawił się wszystkim. Za pośrednictwem św. Pawła i innych Apostołów Dobra Nowina o zbawieniu dotarła aż na krańce ziemi. Dziś też Bóg objawia siebie różnym narodom przez misjonarzy. Czy ja do nich należę? Czy Bóg objawia się przeze mnie? Dziękujemy za objawienie się Boga poganom, ale jednocześnie modlimy się, aby dziś dokonywało się w świecie objawienie Boga.
Mędrcy z dzisiejszej Ewangelii są szczególnie bliscy środowisku akademickiemu. Obserwowali gwiazdy, a więc byli ludźmi uczonymi. Byli wnikliwymi badaczami skoro zauważyli nową gwiazdę. Szukali przyczyn. Nie zadawalali się odkryciem czegoś nowego, ale pytali o przyczyny. Poszukiwanie prawdy sprawiło, że porzucili spokojne życie i wyruszyli w drogę. Poszukiwanie prawdy jest swoistą drogą, pełną przygód i niespodzianek. Tym bardziej poszukiwanie prawdy przez duże P. Mędrcy są przykładem dociekliwości w poszukiwaniu prawdy. Nie zrażali się nie powodzeniami. Musieli uznać słabość swojej intuicji. Udali się do pałacu szukać króla, tymczasem znaleźli Go narodzonego w żłóbku. Szukanie prawdy zawsze wiąże się z niewiadomą. Często przynosi zaskakujące efekty. Właściwością prawdziwego poszukiwacza prawdy, odkrywcy, naukowca jest pokora. Zdobywanie wiedzy, szukanie prawdy łączy się ze stawianiem pytań i szukaniem na nie odpowiedzi. W miarę zdobywania wiedzy, człowiek zadaje coraz więcej pytań. Stwierdzenie Sokratesa: Wiem, że nic nie wiem, jest wyrazem ograniczoności ludzkiego rozumu. Coraz więcej człowiek wie i jednocześnie coraz bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że jeszcze więcej nie wie. Tak jest również z poznaniem Prawdy, którą jest Jezus Chrystus. Świadomość, że jest On niepojęty i nieogarniony przez nasz umysł.
Inną drogą udali się do ojczyzny. Egzegeci w tym stwierdzeniu widzą nie tylko świadectwa tego, że mędrcy nie udali się do Heroda, aby powiedzieć mu o Dziecięciu, ale również przekonanie, że spotkanie z Chrystusem zmieniło ich. Udali się inną drogą czyli weszli na inną drogę życia. Ich życie się zmieniło. W Ewangelii często mamy świadectwa jak spotkanie z Jezusem zmieniło człowieka. Każde spotkanie z Jezusem zmienia człowieka pod warunkiem, że jest to rzeczywiście spotkanie. Można bowiem być blisko Jezusa, ale nie spotkać się z Nim. Tłum napierał na Jezusa z każdej strony, a tylko jedna kobieta się Go dotknęła.
Jaki wniosek z dzisiejszej liturgii? Bóg nam się objawił. Trzeba Mu wyjść na spotkanie. Nie liczyć kosztów, być gotowym na wszystko. Przygotować się na podróż w nieznane. Nie zniechęcać się. Bóg jest z nami. Emmanuel. Jezus nad Jordanem. Prawdziwy Bóg, który przemienia wodę w wino. Co mamy robić?
Zróbcie wszystko cokolwiek Wam powie.
I oczywiście pamiętajmy dziś w modlitwie o bp. Adamie Wodarczyku, aby otworzył się na wszystkie dary, jakimi chce go obdarzyć Bóg na jego posługę biskupią.
ks. Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW
- Szczegóły
- Monika i Radek Galbarczyk
Droga Wspólnoto,
numer 203 "Wieczernika" poświęcony będzie relacjom rodzice-dzieci.
Znajdą się w nim artykuły podejmujące następujące tematy:
- co to znaczy "stać się jak dziecko, aby wejść do Królestwa Niebieskiego"
- czy dzieci są najważniejsze - problem hierarchii w domu
- jak dzieciom przekazać wiarę - wypowiedzi rodziców mających dorosłe i dorastające dzieci
- co potrzeba aby być dobrymi rodzicami - wypowiedzi dzieci
- za co podziwiam moje dzieci - wypowiedzi rodziców
- spełnianie przez dzieci oczekiwań rodziców
- wolność dzieci, co robić, gdy dzieci dokonują złych wyborów życiowych
- czy można planować rodzinę
- posłuszeństwo dzieci wobec rodziców
- małe dzieci na Mszy św.
Prosimy o przekazanie informacji o nowym numerze parom w kręgach. Zapraszamy do zamawiania tego numeru. Numer ukaże się w pierwszej połowie stycznia.
Osoby pragnące zamówić 203 numer "Wieczernika" mogą to uczynić pisząc na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., telefonicznie 61 862 53 73 (po południu) lub przez formularz znajdujący się na stronie: http://www.wieczernik.oaza.pl/
Pozdrawiamy Was serdecznie,
w imieniu redakcji
- Szczegóły
- Monika i Radek Galbarczyk
Refleksje na podstawie tekstów liturgicznych na Niedzielę Świętej Rodziny
Patrząc na świętą rodzinę chcemy uczyć się jak tworzyć dobrą rodzinę. Święta Rodzina jest dla nas wzorem: „Boże, Ty w Świętej Rodzinie dałeś nam wzór życia, spraw, abyśmy złączeni wzajemną miłością, naśladowali w naszych rodzinach jej cnoty i weszli do wiecznej radości w Twoim domu.” To kolekta Eucharystii.
Jak zbudować trwałe małżeństwo i rodzinę? Co trwale łączy ludzi? Kolekta mówi nam: MIŁOŚĆ. Złączeni wzajemną miłością. To co daje trwałość rodzinie to miłość. A co to jest miłość? Trzeba zajrzeć do hymnu o miłości św. Pawła (1Kor 13,1-13): Miłość cierpliwa jest (…), wszystko znosi, wszystko przetrzyma… Miłość łączy ludzi i to łączy aż do śmierci. Miłość jako postawa, którą trzeba ciągle kształtować. Gdy byłem dzieckiem… Miłość dziecka to miłość nastawiona na branie. Dziecko pragnie być kochane i to pragnienie nie gaśnie w człowieku. Potrzeba jednak kształtować w sobie postawę dojrzałej miłości polegającej nie tylko na otrzymywaniu, braniu, ale również na dawaniu miłości. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego co dziecinne. Dojrzała miłość polega na dawaniu. Sobór Watykański mówi: człowiek (…)nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego. Posiadać siebie w dawaniu siebie.
…naśladowali w naszych rodzinach jej cnoty. Jakie to cnoty Świętej Rodziny, które mamy naśladować? Mówi nam o tym dzisiaj Słowo Boże.
Pierwsze czytanie mówi o szacunku do rodziców. Ten szacunek odnosi się także do dorosłych dzieci. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, gdy jesteś w pełni sił. Słyszałem kiedyś takie stwierdzenie, że dzieci uczą się odnoszenia do swoich rodziców patrząc w jaki sposób oni traktują swoich rodziców czyli dziadków. Jak traktujesz swoich rodziców tak twoje dzieci będą traktować ciebie.
Drugie czytanie, które jest także w Obrzędach Sakramentu Małżeństwa, podaje wskazania odnośnie życia małżeńskiego i rodzinnego. Znosić siebie i wybaczać. Przypomina się książka jaką napisał Jean Vanier Wspólnota miejscem radości i przebaczenia. Wydaje się, że wielu zapomina, iż małżeństwo jest wspólnotą radości, ale i przebaczenia. Małżeństwo nigdy nie będzie ciągiem radości. Jesteśmy grzeszni. Ranimy siebie nawzajem. Potrzebne jest przebaczenie. Gdzie razem żyją ludzie, tam konieczne jest przebaczenie. W małżeństwie i rodzinie szczególnie. Jest takie magiczne słowo, dziś strasznie zapomniane, które jest prośba o przebaczenie: Przepraszam.
Napominajcie samych siebie. Życie we wspólnocie zwłaszcza rodzinnej to odpowiedzialność za siebie nawzajem. Na tym polega miłość. Kto kocha ten wymaga i napomina. Tu pojawia się wielka sprawa wychowania. Zarówno wychowania dzieci jak i wychowania małżonków nawzajem. Wychowuje się dzieci, ale i dorosłych.
Bądźcie wdzięczni. Wdzięczność to droga do szczęścia. Wdzięczność Bogu i ludziom. Straszne jest życie z człowiekiem niewdzięcznym. Rodzina to szkoła wdzięczności.
Słowo Chrystusa niech w was przebywa… Trwałą rodzinę można zbudować na fundamencie Słowa Bożego. Dom na skale to dom oparty na słuchaniu Słowa Bożego i wypełnianiu go. Czytanie Słowa Bożego w rodzinie to opieranie życia rodzinnego o mocny fundament. W Świętej Rodzinie z Nazaretu było Słowo, które stało się ciałem. Rodzina, w której jest obecne Słowo Boże to święta rodzina na wzór rodziny z Nazaretu.
ks. Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW
- Szczegóły
- Monika i Radek Galbarczyk
Pierwszy dzień roku kalendarzowego 2015, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki, nadanie imienia Jezus Synowi Bożemu i Światowy Dzień Pokoju zapoczątkowany przez Papieża Pawła VI w roku 1968. Te cztery wymiary dnia pierwszego stycznia są ze sobą związane.
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki nawiązuje do prawdy jaka była przekazywana w Kościele od samego początku, że Maryja jest Matką Bożą. Na soborze w Efezie w 431 ogłoszono dogmat, że Maryja jest matką Jezusa, który jest Bogiem, a więc można ją nazywać Matką Bożą (Theotokos).
Pierwszy dzień roku przypomina nam o upływającym czasie. Bóg daje nam czas, który płynie. To czas w znaczeniu chronos. Biegnie i biegnie. Ale ten czas jest nam dany przez Boga, abyśmy dobrze go wykorzystali. Nie wiemy ile czasu da nam Bóg, jak długo będzie trwało nasze życie. Trzeba wykorzystać jak najlepiej czas jaki mamy. Czy dobrze go wykorzystujemy? Słyszy się dzisiaj: Czas to pieniądz. Sługa Boży Kardynał Wyszyński mówił: Ludzie mówią - "czas to pieniądz". Ja mówię inaczej - "czas to miłość". Pieniądz jest znikomy, a miłość trwa. Skończył się kolejny rok. Jak go przeżyłem? Co zrobiłem, co osiągnąłem? Co zrobiłem z miłości?
Miłość trwa. Bóg jest miłością. Bóg trwa. On nie jest skrępowany czasem. On jest Panem czasu. On wybiera czas, właściwy moment. Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty… To był właściwy czas. Kairos. Nie był, ale jest. Pełnia czasu. Ten czas wciąż jest. Nastała pełnia czasu. Czas się wypełnił. Teraz jest czas zbawienia. On nie przemija. On jest. …miłość trwa. Teraz jest czas synów nie niewolników. Synów Boga, który jest Panem czasu. Nie jesteś już niewolnikiem czasu, który upływa. Jesteś panem czasu, który trwa, bo jesteś synem Boga.
Chrześcijanin to ten, który żyje pełnią czasu. Kiedy przychodzi Nowy Rok i spotyka swojego brata lub siostrę mówi za Mojżeszem: Niech Cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech Cię obdarzy łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech Cię obdarzy pokojem. Błogosławieństwo Aaronowe, błogosławieństwo człowieka wierzącego w Boga – Pana czasu. Ten Bóg jest Bogiem pokoju. Jego Syn, gdy ukazywał się po swoim zmartwychwstaniu pozdrawiał wszystkich słowami: Pokój wam. Pan czasu i Dawca Pokoju. Dziś Światowy Dzień Pokoju. Modlimy się o pokój, bo w świecie tyle niepokoju i wojen. Człowiek chce pokoju, chce zbudować pokój, ale człowiek nie zbuduje pokoju bez Boga, bo tylko Bóg może dać człowiekowi pokój. I On już dał pokój. Przy narodzeniu Jezusa aniołowie wyśpiewali: Chwała Bogu na wysokościach a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Bóg dał ziemi pokój w Swoim Synu Jezusie Chrystusie. Trzeba tylko mieć dobrą wolę, żeby zanurzyć się w pokoju, aby uczestniczyć w rzeczywistości, którą zapoczątkował Chrystus. Modlitwa o pokój to modlitwa o ludzi dobrej woli, o dobrą wolę dla ludzi. Gdzie nie ma dobrej woli, gdzie jest zła wola tam nie ma pokoju.
Pokój przyniósł światu Syn Boży, Jezus narodzony z Maryi. Ona pierwsza go przyjęła i dała światu. Bożarodzicielka, Theotokos. Ona nas uczy przyjmować Jezusa i rodzić go dla świata. Przyjąć Słowo i dać światu Zbawiciela. To wykonała Maryja jako pierwsza i najdoskonalej. To mamy czynić i my. Dzisiejsza uroczystość przypomina nam, że czas się wypełnił, nadeszła pełnia czasu. Nie ma na co czekać. Kairos trwa. Boży kairos i nasz kairos.
Kairos to czas interwencji Boga, czas zbawienia. Jezus - Bóg zbawia - to imię tego, który przyszedł, gdy nadeszła pełnia czasu. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. (Dz 4,12) Święte imię Jezus.
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, Dawcę Pokoju, Jezusa – Zbawiciela Świata. Przeżywamy to w liturgii. Zapraszam do wejścia w ten czas – kairos, który Bóg nam daje.
ks. Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW
- Szczegóły
- Monika i Radek Galbarczyk
Drodzy,
w odpowiedzi na wszelkiego rodzaju potrzeby, zapytania i ogłoszenia nadsyłane przez rodziny Domowego Kościoła naszej archidiecezji, dotyczące szeroko pojętej wspólnotowej pomocy z prawdziwą radością przekazujemy Wam zamieszczony na stronie internetowej DK AW nowy moduł o nazwie: Wzajemna pomoc.
Myśl o umieszczeniu modułu "Wzajemnej pomocy" na stronie DK AW powstała jeszcze w czasie pełnienia posługi pary diecezjalnej przez Beatę i Jarka Bernatowiczów, którzy rozpoczęli działania mające na celu uruchomienie tego modułu.
Obecnie prace przygotowujące moduł do użytkowania przez całą wspólnotę DK AW dobiegły końca. Dziś dzięki zaangażowaniu administratora strony, Dominika Nolberta, możemy przekazać w Wasze ręce moduł "Wzajemna pomoc", który - mamy nadzieję - stanie się szybkim i przydatnym narzędziem wymiany informacji w ramach świadczenia wzajemnej pomocy.
Moduł "Wzajemna pomoc" zawiera 6 kategorii ogłoszeń: Pomogę, Poszukuję, Oddam, Wykonam, Zamienię, Proszę o pomoc, które pozwolą na wygodne dodawanie nowych i przeglądanie zamieszczanych ogłoszeń.
Obsługa modułu nie jest skomplikowana i pozwala wszystkim użytkownikom strony na czytanie ogłoszeń (5 ostatnio dodanych ogłoszeń widocznych będzie w prawym menu w bloku "Wzajemna pomoc"), a osobom zarejestrowanym umożliwia umieszczenie ogłoszenia na stronie po zalogowaniu się, wejściu w zakładkę "Dodaj ogłoszenie" ==>> w górnym menu, wypełnieniu i zapisaniu formularza.
Wszystkie ogłoszenia można przejrzeć w zakładce "Lista ogłoszeń" ==>>.
Każde ogłoszenie będzie widoczne na stronie przez 30 dni.
Prosimy o dokładne zapoznanie się z informacjami zamieszczonymi pod poniższymi linkami:
- Instrukcja zamieszczania ogłoszeń w module WZAJEMNA POMOC na stronie DK AW,
- Regulamin zamieszczania ogłoszeń w module WZAJEMNA POMOC na stronie DK AW.
Bardzo serdecznie zapraszamy i zachęcamy do zamieszczania ogłoszeń i do wzajemnej pomocy!
Pozdrawiamy,
Monika i Radek Galbarczyk
para diecezjalna DK AW
-
Start
-
Historia
-
Archiwum
- Archiwum 2015
© 2023 Domowy Kościół Archidiecezji Warszawskiej
Wykonanie strony i administracja: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
