Świadectwo, OR II Lubaszowa, 24.07-9.08.2021, moderator - ks. Michał Wszeborowski, para prowadząca - Izabela i Wincenty Pipkowie

Wielkie dzięki Bogu Jedynemu za czas rekolekcji. Z utęsknieniem jechaliśmy na nie po roku epidemii. Rekolekcje dotyczyły ważnych treści, wyjścia z niewoli egipskiej Izraela, dzięki nim odkrywaliśmy i wychodziliśmy z własnych niewoli. W symbolicznym Exodusie pod osłoną nocy, odnowiliśmy swoje przyrzeczenia chrzcielne, dobrowolnie i świadomie powiedzieliśmy Bogu, że chcemy przez życie kroczyć razem z nim.

Ważnym momentem dla mnie było przystąpienie do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, czego zupełnie nie planowałam jadąc na rekolekcje. Była to odpowiedź na Boże zaproszenie. Oddając swoje niewole oddałam wszystko, nie chomikując nic dla siebie w rezerwie. Wierząc, że mogę tym samym pomóc tym, którzy nie mogą wyjść ze swoich niewoli zewnętrznych i wewnętrznych.

Wiele treści przekazywanych na rekolekcjach dotyczyła liturgii. Odkrywaliśmy ją jako źródło i szczyt chrześcijaństwa. Na kursie liturgicznym prowadzonym w jasny i klarowny sposób przez kleryka mogliśmy się dowiedzieć wiele cennych informacji dotyczących samego przebiegu liturgii, tak by móc jako lud przed Bogiem stać w jedności. Podczas szkoły rodzinno-liturgicznej para moderatorska przekazywała nam, jak szeroko rozumiana liturgia owocuje w ich życiu i jak powinniśmy przeżywać liturgię w rodzinie. Przedstawiane prezentacje to nie było suche słowo, ale przykład i świadectwo ich życia, okraszony dużą dawką humoru.

Już kilka tygodni po rekolekcjach, a ja wciąż zachwycam się tym, jak Bóg zawsze skrzętnie dobiera ludzi na rekolekcje. Zazwyczaj nie wiemy z kim pojedziemy, Bóg sam stawia nam ludzi, których nam akurat potrzeba i dla których my jesteśmy darem. Jak działa podczas luźnych rozmów, daje siłę do działania, kiedy wychodzimy z własnej strefy komfortu - naszych niewoli, gdy tylko otworzymy się na Jego łaskę i pozwolimy Mu działać.

Owocem tych rekolekcji było zrodzenie się pragnienia częstego uczestnictwa w Eucharystii, by móc karmić się Jego ciałem i kroczyć po pustyni życia.

Za to wszystko Chwałą Panu!

Ewa i Paweł