Moi Drodzy,

rozpoczął się Wielki Post – czas przygotowania do Świąt Paschalnych. Jak przeżyć ten czas? O co chodzi w tym czasie? Co jest w nim istotne?

Zatrzymajmy się przy Słowie Bożym ze Środy Popielcowej. W pierwszym czytaniu słyszeliśmy wezwanie: „Nawróćcie się do Mnie całym, swym sercem.” Sugeruje ono, że Wielki Post to czas naszego nawrócenia czyli naszego działania. Na końcu pierwszego czytania słyszymy jednakże: „A Pan zapłonął zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem.” To działanie Pana odmienia los człowieka. Stąd bierze się prośba zawarta w psalmie responsoryjnym: „Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.” Ty Panie działaj: „Stwórz Boże, we mnie serce czyste.” „Przywróć mi radość Twojego zbawienia.”
Podobnie w drugim czytaniu św. Paweł wzywa: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” Ale zaraz potem Paweł mówi co Bóg uczynił: „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu.”
W Ewangelii widzimy podobny układ. Módlcie się, pośćcie, dawajcie jałmużnę, ale tak, żeby Bóg mógł działać.

Chciałbym abyśmy podjęli krótką refleksję nad tym, co nam mówi Słowo Boże. Wielki Post to czas działania człowieka, ale nie działanie człowieka jest najważniejsze. Najważniejsze jest działanie Boga. Przede wszystkim Bóg działa. On dokonuje rzeczy niezwykłej. Zbawia człowieka, czyli wyprowadza go z sytuacji, z której człowiek sam siebie nie potrafi wyprowadzić.
Jaki więc jest sens działania człowieka? Działanie człowieka umożliwia Bogu działanie. Nie w tym znaczeniu, że Bóg nie może działać bez człowieka, ale On nie chce działać bez człowieka, ponieważ człowiek jest wolny. Bóg nie chce łamać wolności, ponieważ ona jest Jego darem. Działanie człowieka jest zaproszeniem Boga do działania w życiu konkretnego człowieka. Bóg dokonał zbawienia wszystkich ludzi, ale to czy poszczególny człowiek będzie miał udział w tym zbawieniu zależy od tegoż człowieka. Działanie człowieka jest więc konieczne z punktu widzenia konkretnego człowieka, ale nie jako działanie dokonujące ale umożliwiające. Człowiek nie może dokonać zbawienia, nie może zbawić siebie. Bóg zbawia, ale człowiek może przyjąć to zbawienie lub je odrzucić.

Czas Paschalny, którego pierwszą częścią jest Wielki Post (cały Czas Paschalny trwa od Środy Popielcowej do Zesłania Ducha Świętego), jest więc czasem działania przede wszystkim Boga. Jeśli działanie Boga i człowieka spotkają się, wtedy człowiek cieszy się owocami zbawienia.
Z takim założeniem warto w Wielki Poście podejmować modlitwę, post, jałmużnę.

Jeszcze kilka słów o Obrzędzie wezwania po imieniu, który odbędzie się w I Niedzielę Wielkiego Postu. Jest to obrzęd katechumenalny, którym katechumeni (przygotowujący się do chrztu) rozpoczynają czas bezpośredniego przygotowania do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Podobnie w formacji deuterokatechumenalnej (tych, którzy przyjęli chrzest, a przygotowują się do uroczystego odnowienia przymierza zawartego w chrzcie) obrzęd ten rozpoczyna czas bezpośredniego przygotowania do odnowienia przymierza chrztu. W Ruchu Światło-Życie to odnowienie odbywa się podczas Triduum Paschalnego przeżywanego w formie rekolekcji. Obrzęd ten poprzedza narada osób odpowiedzialnych za przygotowanie katechumenów (deuterokatechumenów) podczas której ocenia się stopień przygotowania i gotowość poszczególnych osób do przyjęcia sakramentów inicjacji (bądź uroczystego odnowienia przymierza chrztu. Obrzęd ten kończy okres katechumenatu (deuterokatechumenatu) a rozpoczyna okres oczyszczenia i oświecenia. W tym czasie: „przygotowanie jest jeszcze intensywniejsze i dokonuje się raczej przez skupienie ducha niż przez katechezę. Celem jest oczyszczenie serca i myśli przez badanie sumienia i pokutę oraz oświecenie przez głębsze poznawanie Chrystusa Zbawiciela. Dokonuje się to przez sprawowanie różnych obrzędów, a zwłaszcza przez skrutynia i obrzędy przekazania katechumenom najstarszych dokumentów wiary.” (OICA 25)

Ksiądz Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW