DWAID 3Drugi i ostatni w tym roku formacyjnym Diecezjalny Dzień Wspólnoty Animatorów i Diakonii Ruchu Światło-Życie, w tym jego gałęzi rodzinnej Domowego Kościoła, odbył się 3 Marca 2018. Spotkanie miało miejsce na terenie gościnnego dla nas zawsze Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży na Siekierkach.

Poniżej zamieszczamy relację z tego wydarzenia, którą chcielibyśmy przedstawić w trochę odmienny sposób - mianowicie od strony jej przygotowania. Chcemy w ten sposób pokazać jeden z konkretnych przykładów realizowania tematu roku „Sługa Niepokalanej” oraz tematu tego dnia wspólnoty „Oddanie się Niepokalanej”.

Jak zawsze rozpoczyna się od ogólnego podziału prac między poszczególnymi gałęziami Ruchu, diakoniami, wspólnotami, rejonami. Ustaleniem planu i miejsca spotkania oraz rozesłaniem informacji do wszystkich zainteresowanych. Część spraw ogólnie jest już znana, gdyż opieka nad danymi wydarzeniami jest już ustalona na początku roku formacyjnego, a część trzeba zaktualizować albo doprecyzować. Tym razem nad przygotowaniem Agapy i posprzątaniem po niej oraz zorganizowaniem opieki nad dziećmi pieczę miały małżeństwa z rejonów DK Centrum i Ursus. Wiązało się to z przygotowaniem jeszcze przed dniem spotkania części artykułów: zakupem napojów, naczyń jednorazowych i czegoś do jedzenia (mimo, że agapa jak zwykle jest składkowa to trzeba coś dokupić by każdy mógł się czymś podzielić z drugim bratem lub siostrą). Ktoś także musiał przywieźć warniki (odebrać je od osób je przechowujących i przywieźć wcześniej na spotkanie) i/lub czajniki oraz przygotować by można było później skorzystać z gorącej wody. Konieczne było także zadbanie o materiały dla diakonii wychowawczej. Przed spotkaniem trzeba było przygotować także miejsce na agapę oraz salę na spotkanie dla poszczególnych gałęzi Ruchu oraz dla dzieci: ustawienie stołów, przestawienie ławek, przygotowanie oświetlenia, rzutnika i nagłośnienia.

Odrębną sprawą było zadbanie o zawiązanie wspólnoty i modlitwę na początek spotkania oraz dobre przygotowanie liturgii. Tu również wiele spraw dzieje się wcześniej: ustalenie i przećwiczenie śpiewów, wydrukowanie śpiewników i fragmentów do rozważania na Namiot Spotkania, przygotowanie przebiegu samej modlitwy, zadbanie o świecę Ruchu, nagłośnienie itp. Tu dużą rolę odgrywa schola dbająca o oprawę muzyczną całego spotkania. Ponieważ najważniejszą części każdego dnia wspólnoty jest Msza święta to szczególnie potrzebne jest dobre przygotowanie posług liturgicznych – potrzebni są panie i panowie do służby w prezbiterium i po za nim. Kwestia przygotowania darów eucharystycznych, czytań, komentarzy, modlitwy wiernych, wszelkich posług przy ołtarzu to sprawa całej wspólnoty, a nie tylko konkretnych diakonii, które zawsze służą w takich sytuacjach.

W czasie spotkania mogliśmy przeżyć wspólną jednoczącą wszystkich modlitwę, dziękując Bogu za dobro, które od niego otrzymaliśmy za charyzmat Ruchu Światło-Życie. Zawierzaliśmy sprawy naszych wspólnot, rodzin i nas samych i prosiliśmy Ducha Świętego o prowadzenie. Wychwalaliśmy pieśniami Jezusa, który oddał za nas życie i ofiarował nam Zbawienie.
W czasie rozważania fragmentu ewangelii wg św. Łukasza (Łk 11, 27-28 i Łk 1, 45) mogliśmy odkryć źródło błogosławieństwa Maryi oraz wszystkich, którzy uwierzyli Słowu Pana.
W homilii ks. Marcin Loretz, moderator diecezjalny Ruchu, tłumacząc słowa Ewangelii z przypowieści o synu marnotrawnym, zwrócił m.in. uwagę, że wracające do ojca dziecko wypowiedziało swoją winę lecz nie mogło już wypowiedzieć przygotowanej wcześniej prośby o uczynieniu z niego jednego z najemników. To ojciec przerywa wypowiedź dziecka i ponownie przyjmuje go z miłością jako syna. Również w naszym życiu odgrywa się ta scena, gdy zwracamy się ze skruchą do naszego Ojca w niebie, który wybacza nam i przywraca nam godność Dziecka Bożego.

Po Eucharystii i agapie, potrzebne było kilka osób, które zajęły by się dziećmi. Poprowadziły zabawę, zainteresowały jakąś grą, ułożyły razem układankę lub po prostu przypilnowały dziecka bawiącego się klockami, rysującego jakiś obrazek dla rodziców, a najlepiej to wszystko po trochu z różnymi dziećmi :). 

W tym czasie, gdy dzieci się bawiły, dorośli wysłuchali konferencji Ewy i Andrzeja Chmielniaków, którzy rozpoczynając pieśnią „O Matko z DWAID 2Częstochowskiego wizerunku” i wychodząc od jej słów, podzielili się z nami wszystkimi swoim odczytaniem tematu tego dnia wspólnoty o oddaniu się Niepokalanej. Swoją wypowiedź przygotowali w oparciu o książkę Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego „Charyzmat i wierność”. Przedstawili jak nasz założyciel widział rolę Niepokalanej w życiu chrześcijanina i całym Ruchu Światło-Życie oraz dali świadectwo swojego zawierzania Maryi w codziennym życiu: pracy zawodowej, w domu, służbie w rodzinie, współmałżonkowi, dzieciom i drugiemu człowiekowi, w obowiązkach wynikających z bycia żoną czy mężem, matką lub ojcem, panią domu czy osobą pracująca na utrzymanie rodziny. Powiedzieli także o swoim doświadczeniu modlitwy różańcowej, w której razem z Maryją rozważamy tajemnice życia Jezusa. Na koniec zachęcili nas do rozważenia w domu słów śpiewanej na początku pieśni.

Kolejnym elementem spotkania było sprawozdanie pary diecezjalnej z zarządzania finansami DK AW. Wypowiedź została przygotowana na podstawie Listu kręgu centralnego na rok 2013/14 o odpowiedzialności materialnej za DK. W trakcie prezentacji zostali przedstawieni Kinga i Tomek Nurzyńscy, którzy od ponad roku pełnią funkcję skarbników diecezjalnych DK AW. To dzięki ich pracy w ciągu roku i na podstawie przygotowanego przez nich rozliczenia można było przedstawić szczegółowe zestawienie wpływów i wypływów finansowych DK w naszej diecezji. Przy tej okazji przypomniano wszystko to, o czym mowa we wspomnianym Liście na temat składki małżeńskiej opierającej się na dobrowolności, a zarazem „darze serca” i będącej wyrazem odpowiedzialności za Ruch. Przedstawiono także jej podział na poziomie rejonu, diecezji i kraju oraz jej przeznaczenie. Przekazano podziękowania dla wszystkich przekazujących składki w duchu odpowiedzialności za wspólnotę, w której wzrastają i w której „równi służą równym”. Przedstawiono także aktualny stan prac nad utworzeniem subkonta Stowarzyszenia Diakonia dla diecezji i planowany sposób wdrażania jego wykorzystania.

Na koniec odbyły się spotkania w rejonach par animatorskich z parami rejonowymi, gdzie przekazano aktualne informacje dotyczące pracy w kręgach oraz zadań podejmowanych w ramach wspólnot rejonowych.

Po zakończonych spotkaniach oczywiście należało wszystko posprzątać, a potem już w domu, podsumować to spotkanie, przygotować relację i ją opublikować :) 

Do każdej z wymienionych spraw potrzebny był ktoś, kto by się nią zajął, o niej pomyślał. Wszystkim tym osobom serdecznie dziękujemy i powierzamy Was Bogu w naszyh modlitwach. Praca była by mniej uciążliwa i szybciej wykonana, gdyby do jej realizacji znalazło się więcej osób. Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do organizacji i przeprowadzenia tego i innych wydarzeń w naszej diecezji – często są to te same osoby pary rejonowe, osoby z diakonii formacji diakonii, muzycznej, liturgicznej, wychowawczej, modlitwy, ewangelizacji, środków materialnych, ale każdy może zawierzyć Niepokalanej, doświadczyć trudu i radości służby drugiej osobie. Wiemy, że każdy ma swoje obowiązki stanu, w pracy, parafii i inne, jednak nasz Ruch to nie korporacja i nikt nie pracuje na etacie - jesteśmy wspólnotą ludzi, którzy w swoim życiu wybrali Chrystusa i których razem łączy Chrystus. Gromadzą się wokół swego Mistrza razem z Niepokalaną i od każdego z nas zależy jak przeżyjemy to spotkanie z Jezusem i drugim człowiekiem. 

Zakończymy słowami św. Jana Pawła II, który mówiąc o dwoistej wspólnocie: naszej z Chrystusem i naszej z bliźnim, tak rozumiał dzień wspólnoty przeżywany podczas pierwszej Oazy III st. w Rzymie:

"... dzień wspólnoty to jest dzień, w którym mamy sobie osobiście i wspólnotowo uświadomić, na ile ta dwoista wspólnota każdego z nas i wszystkich razem dojrzała w ciągu tych rekolekcji. Na ile ukształtowała się w każdym z nas i we wszystkich razem głębsza jedność z Chrystusem, głębsza, dojrzalsza; a równocześnie na ile ta jedność z Chrystusem wyraża się naszą wzajemna jednością. (...) Zawsze wspólnota oazowa jest związana z obecnością Niepokalanej. I tutaj także tę obecność wyczuwamy, chociażby w tym watykańskim ogrodzie w Castel Gandolfo, gdzie jest Jej posag. Ale bardziej niż przez posąg wyczuwamy obecność Matki Bożej przez dobroć, przez pokorę, przez czystość, przez piękno życia, przez to wszystko, co w Niej stanowi szczególną syntezę, a co przez pracę nad sobą, przez program życia oazowego, przez program rekolekcji w nas też jakoś pełniej się zarysowało"

(z "Godziny Taboru" ks.F.Blachnicki)

Pozdrawiamy w Panu
Kasia i Marcin Piaseccy

Jesteś tu:

Serwis wykorzystuje pliki cookies w celach wskazanych w polityce prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies, w zakresie odpowiadającym konfiguracji Twojej przeglądarki.

Polityka prywatności