Moi drodzy Uczestnicy Ruchu Światło-Życie,
Na ostatnim spotkaniu, 9 listopada 2010 roku, diecezjalna diakonia jedności podjęła refleksję nad rejonowymi dniami wspólnoty, której owocem są następujące wnioski:
- Nasz radosny udział w rejonowych dniach wspólnoty jest zachętą dla innych, aby w nich uczestniczyć.
- Dzień wspólnoty to spotkanie z Bogiem, ale także z drugim człowiekiem (komunia wertykalna i horyzontalna). Potrzeba więc otwarcia się na drugiego człowieka, szczególnie tego, kogo nie znam albo znam mało. Nie można przeżywać dnia wspólnoty wyłącznie w bliskości osób z własnej wspólnoty, bo zamyka to na inne osoby. Wyjście z kręgu swoich znajomych pozwala na poznanie nowych ludzi, prowadzi do spotkania i odkrycia bogactwa osób, umożliwia doświadczenie prawdziwej jedności w Duchu Świętym.
- Wciąż potrzeba budzenia właściwiej motywacji uczestnictwa w dniach wspólnoty. Spotkanie z Bogiem i drugim człowiekiem ubogaca.
- Dni wspólnoty w ciągu roku są intensywnym przeżyciem doświadczenia oazy. Ks. Franciszek w komunikacie na dzień wspólnoty 11 października 1981 roku pisał: Plan jest wzorowany na wakacyjnym dniu wspólnoty, który obejmuje następujące punkty:
- Wigilia modlitewna w przededniu pielgrzymki
- Rano – celebracja słowa Bożego, prowadząca do uświadomienia czym jest dzień wspólnoty
- Dzielenie się słowem Bożym w drodze
- Godzina spotkania i świadectwa wszystkich uczestników oazy wielkiej
- Zgromadzenie Eucharystyczne przedłużone agapą
- Godzina jedności z odczytaniem listów jedności adresowanych do papieża, biskupów…Od czasu proklamowania KWC nazywa się Godziną Odpowiedzialności i Misji
- Modlitwa dziękczynna po powrocie.
- Wzorowanie dni wspólnoty w ciągu roku na dniu wspólnoty oaz wakacyjnych dotyczy oprócz programu także stylu i atmosfery. Uczestnikami są przedstawiciele wszystkich stanów i różnego wieku: dzieci, młodzież, dorośli, małżeństwa, osoby, konsekrowane, księża. Ks. Blachnicki pisał: „Poszczególne dni wspólnoty powinny stać się źródłem inspiracji do wprowadzenia w życie wskazań hasła roku. Z każdego DW powinny rodzić się konkretne inicjatywy po linii poszczególnych diakonii. Tej sprawie powinna służyć w programie każdego DW szczególnie Godzina świadectwa i odpowiedzialności, jako centralny – poza Eucharystią – punkt programu DW”.
Przygotowanie do wakacyjnego dnia wspólnoty rozpoczyna się już poprzedniego dnia wieczorem. Podobnie powinno być z dniem wspólnoty w ciągu roku. Modlitewne przygotowanie jest bardzo ważne, jego brak bardzo zubaża przeżycie dnia wspólnoty. Spotkanie wspólnoty poprzedzające DW może być wprowadzeniem i zachęceniem do uczestnictwa w DW. Podjęcie i ukazanie tematu DW, a także przygotowanie przez umówienie się na wspólny przyjazd, zrobienie emblematu, zatroszczenie się o „małe conieco” na agapę itp. Na pewno wpłynie pozytywnie na uczestnictwo w DW.
- Również brak wspólnego udawania się na dzień wspólnoty nie sprzyja właściwemu jego przeżyciu. Starsi, doświadczeni oazowicze z rozrzewnieniem wspominają czasy kiedy całe wspólnoty razem udawały się autobusem czy pociągiem na DW. W drodze wspólnie śpiewano piosenki, co już wprowadzało atmosferę świętowania i miało nie mały wymiar ewangelizacyjny. Czy to doświadczenie można dziś przywrócić? Może nie w takim samym wymiarze i nie wszędzie, ale trzeba podejmować wysiłek w tym kierunku. Nasze dni wspólnoty nie mogą być spotkaniami, które rozpoczynają się i kończą w drzwiach kościoła i ograniczają się tylko do oazowiczów. Musimy podjąć wysiłek poszerzenia tego doświadczenia. Niech droga będzie już wprowadzeniem w przeżywanie dnia wspólnoty, a sam DW otwarty w swoich ramach i przebiegu dla osób spoza ruchu, aby mogli oni poczuć się na nim dobrze i zasmakować wspólnoty. Nie możemy zamykać się w swoim sosie i traktować DW tylko jako spotkań szkoleniowo-formacyjno-wspomnieniowo-zaliczeniowo-….Rejonowy dzień wspólnoty powinien mieć również wymiar ewangelizacyjny. Związane jest to z radosnym przeżywaniem wspólnego spotkania połączonego z dzieleniem się wiarą oraz wzajemnym umacnianiem.
- Wspólne udawanie się na DW powinno się odbywać jeśli nie w wymiarze całej wspólnoty, to przynajmniej grupy z animatorem. Można przecież zaplanować spędzenie całego dnia razem (kino, spacer, wycieczka itp.) gdzie DW będzie centrum. Podstawową drogą do udziału uczestników w DW jest inicjatywa animatora grupy, który umawia się ze swoją grupą na wyjazd.
- Dni wspólnoty nie są i nie mogą być tylko trudnym obowiązkiem. Jeśli tak je odbieramy tzn., że źle je przeżywamy. Potrzeba ich ożywienia a wtedy staną się radością i będą owocne w wielu wymiarach.
- Dni wspólnoty w naszej diecezji najczęsciej wypadają w niedzielę czyli Dzień Pański. Niedziela to dzień dla Pana, czas więc tego dnia nie należy do mnie ale do Pana. Trzeba wieć oddać Panu to co należy do Niego, nie zatrzymywac dla siebie. Jeśli oddamy Panu to otrzymamy także od Niego to co jest potrzebne nam.
