Świadectwa, ORAR II Serpelice, 11-15.11.2015, moderator ks. Paweł Witkowski, para prowadząca Agnieszka i Janusz Grzybowscy
W DK jesteśmy od czterech lat. W czerwcu zostaliśmy wybrani animatorami naszego kręgu. Wybór wywołał w nas „lekką panikę”, chociaż wiedzieliśmy, że kiedyś to nastąpi. Byliśmy pełni obaw, czy podołamy temu zadaniu. W sierpniu całym kręgiem (4 małżeństwa) pojechaliśmy na OR I. Usłyszeliśmy tam: „Nie lękajcie się!” Później bardzo szybko zdecydowaliśmy, że musimy jechać na ORAR II. Miało być blisko, w okolicach Warszawy, a tym czasem znaleźliśmy się w Serpelicach nad Bugiem. Zastaliśmy tu ciszę, ciepło, spokój, warunki wymarzone na ,,rozmowę” z Panem Bogiem, a do tego wspaniałą kuchnię. Cały zgiełk świata został za nami. Czuliśmy się jak w prawdziwej oazie.
I usłyszeliśmy słowa Pana „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem”. To Pan Bóg nas posyła i daje siłę do służenia innym. Po czasie brania, przychodzi czas dawania i dzielenia się z innymi tym, co otrzymaliśmy. Branie odpowiedzialności za Kościół w tej małej cząstce, jaką jest nasz krąg, jest naszym obowiązkiem. Nauczyliśmy się prosić Pana, aby uzdalniał nas do tej posługi. Dużym przeżyciem dla nas była modlitwa przed Najświętszym Sakramentem. Adoracja dla każdego małżeństwa trwała 15 minut. Czuliśmy niesamowitą radość i wdzięczność z tego spotkania. Umocnieniem dla nas były świadectwa innych uczestników rekolekcji. Otrzymaliśmy wskazówki jak być parą animatorską, jak spełniać powtórne powołanie, które jest ogromną łaską.
Dziękuję Bogu, że Małgosia przystąpiła do KWC. Dziękujemy Wszystkim, którzy z nami uczestniczyli i przeżywali rekolekcje. I tym, dzięki którym, te rekolekcje się odbyły.
Za wszystko – chwała Panu!
Małgosia i Krzysztof Piotrowscy
—
Rekolekcje ORAR II Pan Bóg pozwolił nam przeżywać w Serpelicach, miejscu wyjątkowo przyjaznym wyciszeniu i prowadzonym we wzorowy sposób, zaś dzięki wspaniałej i kreatywnej Diakonii Wychowawczej mogliśmy być spokojni o nasze dzieci, które zaopiekowane i zainspirowane, do dziś czerpią ze spędzonego tam czasu.
Rekolekcje były nam również potrzebne, jako rodzinie, umacniając nas w jedności i wierze. Odkryliśmy dzięki nim na nowo dary Ruchu i utwierdziliśmy się w woli trwania w Domowym Kościele. Nie omieszkaliśmy też skorzystać z wydzielonego czasu na dialog małżeński.
Podczas rekolekcji nie tylko przypomnieliśmy i uporządkowaliśmy sobie, na czym polega nasza rola, ale przede wszystkim uświadomiliśmy sobie jak powinniśmy realizować nasze powołanie do bycia animatorami i nabraliśmy nowych sił do pełnienia tej posługi. Również w naszej rodzinie. Z perspektywy czasu i naszej obecności w Ruchu możemy tylko zachęcić małżeństwa, które jeszcze nie były na ORAR II, aby jak najszybciej to nadrobiły i dzięki temu od samego początku mogły czerpać z charyzmatu i dobrodziejstw DK.
Z Panem Bogiem.
Paulina i Szymon Chodkowscy
—
Szczęść Boże, drogie Rodziny z Domowego Kościoła. W listopadzie uczestniczyliśmy w rekolekcjach ORAR II w Serpelicach. Organizował je DK Archidiecezji Warszawskiej. Dotyczyły problemów związanych z prowadzeniem kręgów. Były to pierwsze rekolekcje, które przeżywaliśmy z własną diecezją. Mogliśmy poznać pary z sąsiednich parafii, a nawet z naszej, których wcześniej nie znaliśmy.
Choć późna jesień nie sprzyjała spacerom, dało się odczuć urok ośrodka franciszkańskiego, położonego nad Bugiem, na zalesionym terenie. Mieszkaliśmy w małym drewnianym domu z drewnianym wyposażeniem, doskonale utrzymanym. Modliliśmy się w drewnianym, stylowym kościele lub w małej kapliczce zbudowanej również w ludowym stylu.
Ponieważ pierwszy raz pełnimy posługę animatorską w kręgu, rekolekcje były dla nas bardzo cenne. Szczególnie możliwość swobodnego zadawania pytań na wszelkie możliwe tematy związane z posługą. Prowadzący nie unikali trudnych czy kontrowersyjnych kwestii. Również obecny na rekolekcjach ksiądz dzielił się szczerze spojrzeniem na życie i posługę w kręgach od strony kapłana. Agnieszka i Janusz – para prowadząca – służyli chętnie swoim czasem i doświadczeniem, także poza godzinami programowych zajęć.
Od strony duchowej duże znaczenie miała dla nas modlitwa małżeńska w formie nocnej adoracji Najświętszego Sakramentu – każde małżeństwo, przez kilkanaście minut, sam na sam z Jezusem, w kapliczce położonej na uboczu ośrodka. Inną cenną łaską był dialog małżeński, podczas którego udało nam się znaleźć wspólne stanowisko w pewnej ważnej dla nas sprawie. Dodam jeszcze, że ujęła nas postawa animatora muzycznego, który dobór pieśni na czas rekolekcji poprzedził osobistą modlitwą. Teksty pieśni rzeczywiście pogłębiały przeżywanie spotkań, modlitw i Eucharystii.
Chwała Panu.
Anna i Krzysztof
