W dniach 30.06-16.07.2013 w Ciężkowicach odbyła się Oaza Rodzin I stopnia. Oazę wspólnie przeżywało 66 osób, w tym 24 dzieci, wśród nich najmłodszy Bogumił w wieku 2 miesięcy. W skład diakonii wchodzili: ksiądz moderator Jarosław Stolarczyk, para prowadząca Hania i Adam Miecznikowscy, animatorzy Beata i Wojtek Romanikowie, Bogusia i Marek Pachała oraz Janeczka i Piotr Matwiejowie, którzy posługę animatorską łączyli z funkcją animatorów muzycznych. Natomiast za opiekę nad dziećmi odpowiedzialni byli Jola i Maciej Spodarowie, których wspierał ich 16 letni syn Karol, Marysia Marchewka (pełnoletnia już córka uczestników rekolekcji, Wandy i Janka) oraz s. Małgosia ze zgromadzenia zakonnego Sióstr Służebniczek, która przyjechała do Ciężkowic specjalnie w tym czasie, żeby wspomóc diakonię wychowawczą.
Uczestnicy rekolekcji to w sumie 14 małżeństw, głównie z archidiecezji warszawskiej, a także warszawsko-praskiej (dwa) oraz tarnowskiej (dwa). Najmłodsze stażem małżeństwo obchodziło podczas rekolekcji pierwszą rocznicę ślubu, podczas gdy najstarsze przeżyło w sakramencie blisko 40 lat i doczekało się już wnuków.
Większość małżeństw stosunkowo niedawno zetknęła się ze wspólnotą Domowego Kościoła, dlatego też dla większości była to pierwsza przeżywana oaza rodzin lub też jak sami mówili pierwsze „takie długie rekolekcje” w życiu. Uczestnicy szczerze dzielili się swoimi obawami i wątpliwościami związanymi z przyjazdem na rekolekcje. Nie wiedzieli czego się spodziewać ani jak to jest, kiedy poświęca się Bogu jedyny dłuższy urlop w roku.
Ale, jak sami mówili, zaufali Bogu i przyjechali. Pozwolili się Mu prowadzić i otworzyli na działanie łaski Bożej. Zaufali i nie zawiedli się, gdyż rekolekcje to Boże dzieło a Pan Bóg nie zostawia bez pomocy tych, którzy mu ufają. Wszyscy nieustannie odczuwali jak Bóg posyła Swojego Ducha, żeby wspierał i przemieniał serca. Jego obecność i działanie czuli zarówno uczestnicy, jak i członkowie diakonii. Wszystkich uzdalniał do przeżywania rekolekcji oraz do wzajemnej służby i miłości, które stawały się świadectwem i umocnieniem dla całej oazy. Po kilku dniach przeżywanej wspólnie Eucharystii, modlitwy a także radości, trudno było uwierzyć, że jeszcze całkiem niedawno większość uczestników nie znała się wcale lub prawie wcale.
Oprócz ducha jedności na czas rekolekcji Pan Bóg przygotował jeszcze wiele innych łask, które uczestnicy za przykładem księdza Jarosława nazywali „luksusową rzeczywistością oazy”. Codziennie Namiot Spotkania odbywał się przed wystawionym Najświętszym Sakramencie. W wielu świadectwach na koniec oazy można było usłyszeć jak wielkie to było przeżycie i pomoc w rozwoju modlitwy osobistej. Inne wspominane przez uczestników szczególne chwile oazy to modlitwa małżonków oraz modlitwa wstawiennicza.
Na osobną uwagę zasługuje dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Podczas rekolekcji świadectwo wygłosił Jurek Szklarz z żoną Ewą i zaprzyjaźnionym małżeństwem Marysią i Staszkiem. To słowo padło na podatny grunt, gdyż podczas dnia wspólnoty w Czermnej nasza oaza złożyła 11 podpisanych deklaracji KWC, a Wanda i Janek Marchewka podzielili się przepięknym świadectwem.
Ręka Pańska spoczywała na nas przez cały czas rekolekcji. Wróciliśmy umocnieni i pełni Ducha. Większość uczestników myśli o kolejnym wyjeździe na oazę. Po przeżyciach w Ciężkowicach, dzięki Bożemu błogosławieństwu, oaza dla nich to coś więcej niż „takie długie rekolekcje”. To błogosławiony czas łask, które Pan Bóg obficie wylewał na każde z małżeństw.
Wielkie słowa podziękowania kierujemy do sióstr Haliny i Grety ze zgromadzenia Sióstr Służebniczek, które prowadzą Diecezjalny Dom Rekolekcyjny w Ciężkowicach. Dzięki nim i ich staraniom czuliśmy się tam nie tylko jak w domu rekolekcyjnym, ale jak w domu po prostu. To niezwykłe miejsce, gdzie wszystko sprzyja przeżywaniu rekolekcji. Siostry są życzliwe, pomocne i pełne miłości. Bóg zapłać za wszystko.
Chwała Panu!
Hania i Adam Miecznikowscy
para prowadząca
