22 sierpnia br. 19 małżeństw przyjechało do Laskowic, aby przeżywać rekolekcje ewangelizacyjne. W trzech grupach dzielenia pogłębiali treści kerygmatyczne, o których usłyszeli na konferencjach, świadectwach, kazaniach i spotkaniach modlitewnych. Każdego dnia rano i wieczorem uczestnicy rekolekcji mieli możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu.
Wspólnota miała możliwość bliższego zapoznania się podczas pogodnych wieczorów, w czasie dnia sportu oraz wspólnego wyjazdu do Gniewa. Wszyscy uczestnicy wysoko ocenili możliwość i te formy integracji.
Duszpasterska posługa księdza Mateusza Szerszenia CSMA - konferencje, indywidualne rozmowy z uczestnikami, homilie i sakrament pojednania - była bardzo silnym elementem wpływającym na duchowe przeżycie rekolekcji. Animatorzy, z dużym zaangażowaniem, przy użyciu rekwizytów czy odgrywając scenki, prezentowali konferencje i dynamiki, które przygotowali jeszcze przed przyjazdem do Laskowic.
Diakona wychowawcza – siedmioosobowa grupa, która z radością, miłością i zaangażowaniem sprawiła, że 38 osobowa grupa dzieci nie chciała odchodzić do rodziców.
Bogu, księdzu Mateuszowi i całej diakonii składamy ogromne podziękowania.
Marzena i Marek Sawułowie
para prowadząca
Rekolekcje dla Dojrzałych małżeństw w Kokoszycach (23-30.07.2023) to wspólnie spędzony czas, pełen radości z bycia razem we wspólnocie z podobnymi wiekiem małżeństwami.
Pan mówił do nas we wspólnocie rekolekcyjnej, obdarzając nas ciepłem, serdecznością i refleksją – bo w dużej mierze największym skarbem jest dzielenie się mądrością i doświadczeniem. Wzruszające świadectwa życia były dla nas umocnieniem w wierze. Dziadkowie potrzebują takiego wspólnego czasu i słuchania o doświadczeniu innych. Nie ma dla nas, dziadków, innych tak bardzo potrzebnych rekolekcji – mogłyby się odbywać nawet co roku. Każde małżeństwo wnosi co innego i każde rekolekcje o tej tematyce są inne, bo inne są świadectwa życia.
Małżeńskie bycie we wspólnocie DK daje wielorakie spojrzenie na problemy, z którymi się zmagamy i z którymi przyjdzie się nam zmagać w dążeniu do ostatecznego spotkania z Bogiem. Przynosi też umocnienie w drodze do Boga, pogłębia relację z Nim i pozwala wspólnie zastanowić się nad wybraniem tej lepszej, często trudniejszej drogi, „bo starość jest pomostem wiodącym do wieczności”.
Tematyka rekolekcji – nowych w Domowym Kościele – obejmowała cztery bloki tematyczne:
Budowanie i przeżywanie wspólnoty rekolekcyjnej dało nam więcej niż spotkania miesięczne w kręgu, stając się dla nas umocnieniem do pracy rocznej. Jesteśmy wdzięczni wszystkim uczestnikom rekolekcji za otwartość i wejście w głębię darów Bożych dla naszego wieku.
Niech Pan Wam wszystkim błogosławi i obdarza Was potrzebnymi łaskami.
Ewa i Paweł Czaplińscy
para prowadząca
W rekolekcjach Oazy Nowego Życia 1º, które odbyły się w Zboiskach, w dniach 4-20 sierpnia, wzięło udział 70 uczestników, wraz z księdzem moderatorem Pawłem Witkowskim oraz klerykiem Mateuszem Jabłońskim. Małżeństwa przybyły na rekolekcje głównie z archidiecezji warszawskiej, a jedna z rodzin przyjechała z Walii (z Rejonu Cardiff).
Oazę Rodzin przeżyliśmy jako czas pogłębienia relacji z Bogiem w małżeństwach i rodzinach. Podążając za Niepokalaną, Matką Kościoła, rozważaliśmy w Różańcu tajemnice Chrystusa. Wraz z naszymi małżonkami i dziećmi doświadczyliśmy spotkania z Panem w Słowie Bożym, modlitwie i sakramentach oraz we wspólnocie, w której uczyliśmy się gotowości do służby. Zaangażowanie poszczególnych uczestników było widoczne nie tylko w dyżurach liturgicznych, gospodarczych czy porządkowych, ale przede wszystkich w dbaniu o siebie nawzajem poprzez wzajemną pomoc. Doskonałym przykładem takiej postawy było m.in. wspieranie ociemniałego kleryka w codziennym przemieszczaniu się. Natomiast kleryk Mateusz odwzajemniał się aktywnym uczestnictwem w spotkaniach kręgów oraz przybliżaniem Słowa Bożego dzieciom.
Zwieńczeniem wspólnego zaangażowania i świadectwem działania Ducha Świętego było przygotowanie do Dnia Wspólnoty w Rzepedzi. Gorliwość, z jaką wszyscy uczestnicy poświęcili się ostatniemu szczytowi rekolekcji, znalazła swój wyraz w przygotowanym znaku Oazy oraz prezentacji wspólnoty w formie przeróbki znanego kawowego przeboju.
Rekolekcje były dla małżeństw początkiem osobistej przemiany i kształtowania w sobie nowego człowieka. A to nie byłoby możliwe bez oddanego swej posłudze księdza moderatora, który swoją postawą dał przykład pięknego kapłaństwa.
Umocnieni przeżyciami Oazy oraz pełni Bożej radości, pragniemy wzrastać w wierze w naszych lokalnych środowiskach, w których na co dzień żyjemy.
Agnieszka i Przemysław Pakulscy
para prowadząca
W dniach 14-20 sierpnia, 16 małżeństw wraz z dziećmi przeżywało Oazę Rekolekcyjną Animatorów Rodzin II stopnia. Rekolekcje odbywały się w Lublińcu, w ośrodku NINIWA, a prowadził je ks. Piotr Kucharczyk oraz my, Maria i Piotr Poncyljuszowie. Uczestnikami były rodziny z archidiecezji warszawskiej i wrocławskiej, diecezji warszawsko-praskiej i legnickiej, a także z Wielkiej Brytanii.
Podczas rekolekcji zapoznawaliśmy się z Zasadami Domowego Kościoła i jego strukturą, skupiając uwagę na posłudze animatora. Dzieliliśmy się doświadczeniem wiary w posłudze, do której każdy z nas jest powołany w rodzinie, w kręgu, w parafii i we wspólnocie Ruchu Światło-Życie. Wielkim darem była dla nas możliwość wspólnej modlitwy Liturgią Godzin, Eucharystia oraz adoracja Najświętszego Sakramentu małżonków.
Ksiądz Piotr służył nie tylko podczas spotkań całej wspólnoty, ale także indywidualnych rozmów z uczestnikami oraz spotkań z młodzieżą. Jego otwartość i zaangażowanie były dla wszystkich jasnym świadectwem służby wspólnocie.
Animatorzy i diakonia muzyczna, dzięki swej posłudze, umożliwili uczestnikom pogłębienie, lub wręcz odkrycie, merytorycznych i duchowych aspektów poruszanych tematów. Diakonia wychowawcza wraz z grupą wspaniałych wolontariuszy zapewniła dzieciom nie tylko bezpieczeństwo, ale też rozrywkę w czasie, gdy rodzice uczestniczyli w spotkaniach. Ponadto, codziennie po modlitwie dzieci krótko omawiały własne, dostosowane do wieku zagadnienia religijne.
W rekolekcjach uczestniczyło 38 dorosłych, wśród nich 13 członków i 3 kandydatów Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Podczas Eucharystii pod koniec rekolekcji deklaracje członkowskie złożyły 3 osoby, a 2 przedłużyły deklaracje kandydackie. Dziękujemy wszystkim członkom i kandydatom Krucjaty za ich świadectwo miłości do bliźniego, który cierpi w zniewoleniu.
Czas rekolekcji był dla nas wspaniałym, budującym doświadczeniem wspólnoty, poddanej prowadzeniu i opiece Pana Boga. Dziękujemy Panu Bogu za każdego uczestnika, za każdy dzień i za możliwość bycia w Domowym Kościele.
Maria i Piotr Poncyljuszowie
para prowadząca
W dniach 15-21 lipca 2023 roku w domu rekolekcyjnym archidiecezji katowickiej w Kokoszycach odbyły się rekolekcje tematyczne NAMIOT SPOTKANIA. Prowadzili je: ks. Dominik Koperski i Elżbieta i Grzegorz Kolasińscy (choć na rekolekcjach fizycznie był tylko Grzegorz). W rekolekcjach wzięło udział 15 małżeństw z 22 dziećmi z archidiecezji warszawskiej, diecezji sosnowieckiej i płockiej. Posługę animatorską pełniły 3 małżeństwa: Anna i Jan Mickiewiczowie, Dorota i Krzysztof Kaliszowie oraz Katarzyna i Marcin Piaseccy, a muzycznie posługiwali Anna i Hubert Klekowiczowie. Dziećmi opiekowała się diakonia wychowawcza prowadzona przez Agatę i Jakuba Jaczewskich, wspierana przez Marysię i Macieja Petryków oraz Magdę i Marysię.
Program rekolekcji został oparty na podręczniku Szkoła modlitwy – Namiot Spotkania ks. Franciszka Blachnickiego. Podręcznik zawiera zapis czterech konferencji wygłoszonych jesienią 1982r. podczas szkoły modlitwy, w ramach Szkoły Animatora Ruchu Światło-Życie w Carlsbergu. W konferencjach ks. Blachnicki rozważa głęboki biblijny tekst o modlitwie, który opisuje dialog Mojżesza z Bogiem w Namiocie Spotkania (Wj 33, 7-20). Jak pisze ks. Franciszek Blachnicki: „Do tego tekstu musimy ciągle wracać, aż zrozumiemy całą głębię modlitwy. Jej codzienna, osobista praktyka to jest Namiot Spotkania”.
W czasie rekolekcji odkrywaliśmy, jak wielką szansą i darem dla każdego z nas jest codzienny Namiot Spotkania. Każdy z czterech pełnych dni rekolekcyjnych był oparty na jednej z konferencji ks. Blachnickiego i koncentrował się na różnych aspektach modlitwy:
Dzień 1: W samej nazwie Namiot Spotkania jest już określona istota modlitwy jako spotkania. Spotkanie zaś dokonuje się między osobami: człowiekiem i Bogiem. Na to spotkanie musimy każdego dnia znaleźć czas i miejsce. Nie traktuję Boga poważnie, jeżeli nie mam dla Niego czasu.
Dzień 2: Modlitwa ma polegać na tym, żeby rozmawiać z Bogiem twarzą w twarz, jak przyjaciel z przyjacielem. Bóg jest bowiem przyjacielem, który mnie miłuje. Musimy uświadomić sobie, uznać i przyjąć w wierze to, co Bóg mówi do Mojżesza: „Znam cię po imieniu i jestem ci łaskawy”. Wielką pomocą nawiązania rozmowy z Bogiem jest Pismo Święte. Jeżeli modlitwa jest dialogiem, to w tym dialogu Bóg zawsze ma pierwsze słowo, a każdy z nas może tylko na nie odpowiadać.
Dzień 3: Treścią naszej modlitwy mają być Boże plany wobec nas. Ucząc nas modlitwy Pan Jezus każe na pierwszym miejscu stawiać plany Boże, a nie nasze. Bóg może mieć zamiary, których w danej chwili nie znamy, dlatego nieraz trzeba powiedzieć: „Nie wiem, nie rozumiem, ale proszę, Panie, daj mi poznać Twoje zamiary wobec mnie”. Przyjdzie czas, że je poznamy, ale już wcześniej powinniśmy być gotowi je przyjąć i podporządkować się Bogu. Takiej modlitwy uczy nas Chrystus.
Dzień 4. Jeżeli trwamy na modlitwie i ciągle na nowo ją podejmujemy, będąc wierni praktyce Namiotu Spotkania, to ma ogromną wartość. Bóg oczyszcza nas i wynagradza naszą wiarę, nadzieję i wytrwałość. Taka modlitwa nas przemienia, staje się coraz większym źródłem siły i mocy, prowadząc nas ku Bogu i Jego chwale.
Codzienny program obejmował następujące punkty:
W programie rekolekcji był też czas na realizację innych zobowiązań: dialogu małżeńskiego, modli-twy rodzinnej oraz modlitwy małżeńskiej przed Najświętszym Sakramentem. Uzupełnieniem konfe-rencji były świadectwa życia modlitwą: kapłana oraz małżeństw z diakonii. W planie każdego dnia był także czas dla rodziny, przeznaczony na wypoczynek, rekreację i zwiedzanie okolicznych atrak-cji.
W połowie rekolekcji miał miejsce dzień wycieczkowy. Piękna, słoneczna pogoda sprzyjała aktyw-nemu wypoczynkowi. Jedni zwiedzali bliższą i dalszą okolicę Wodzisławia Śląskiego, wiele osób wy-brało się do Ustronia i wyciągiem na Czantorię (najwyższy szczyt zachodniego pasma Beskidu Ślą-skiego). Na szczycie, oprócz wieży widokowej, czekała przekąska – prażony syr z hranolkami i cofo-lą. Drogę powrotną niektórzy pokonali na piechotę trasą turystyczną przez Małą Czantorię.
Mądrość i doświadczenie księdza moderatora, który od wielu lat żyje duchowością Ruchu, a także jego otwartość na każdego uczestnika – zarówno dorosłych jak i dzieci (wobec, których ma szcze-gólny charyzmat!) – oraz świadectwo i postawa służby całej diakonii sprawiły, że rekolekcje były dla wszystkich szczególnym czasem odnowienia więzi z Jezusem Chrystusem oraz budowania z Nim trwałych relacji osobistych, małżeńskich i rodzinnych.
Za czas rekolekcji, wszystkich uczestników i całą diakonię – Bogu niech będą dzięki!
Chryste Sługo, zmiłuj się nad nami!
Niepokalana Matko Kościoła, módl się za nami!
Czcigodny sługo Boży księże Franciszku, wstawiaj się za nami!
Elżbieta i Grzegorz Kolasińscy
para prowadząca