28 września przypadła kolejna rocznica śmierci siostry Jadwigi Skudro, która wraz z księdzem Franciszkiem Blachnickim tworzyła zręby Domowego Kościoła, a następnie wiele lat wspierała rozwój tego dzieła (https://www.dk.oaza.pl/siostra-jadwiga-skudro/).
Jak co roku, w ten dzień (wspomnienie liturgiczne św. Wacława) spotkaliśmy się na Mszy Świętej w Parafii Św. Zofii Barat na Grabowie, gdzie mieści się klasztor Sióstr Sacré Coeur (Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa), w którym siostra przebywała i gdzie zmarła.
Liturgię w jej intencji sprawowało trzech księży: ks. Marek Traczyk – moderator Ruchu Światło-Życie, ks. Piotr Wierzbicki – moderator Domowego Kościoła oraz ks. Paweł Witkowski – którego większości osób nie trzeba przedstawiać. W homilii, ksiądz Piotr nawiązał do Ewangelii według Św. Łukasza („Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?»”), podkreślając, że – pomimo wysiłków, a nawet sukcesów Zła – Bóg i tak zawsze znajdzie inną drogę, co jest dla nas nieustannym źródłem nadziei. Z kolei przytaczając Boże wezwanie z księgi proroka Aggeusza („budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał”) wskazał, że – tak jak zawsze podkreślała siostra Jadwiga – nasze trwanie w Domowym Kościele czy realizacja zobowiązań nie są celem samym w sobie, ale środkiem do budowania „tego domu”, czyli relacji z Bogiem i między nami.
Piękne wezwania do modlitwy powszechnej przygotował krąg DK z miejscowej parafii. Natomiast oprawa muzyczna była niezwykłym wyrazem jedności całego Ruchu Światło-Życie, gdyż scholę oprócz członków DK tworzyli przedstawiciele gałęzi indywidualnej, z Kubą Flagą i Anią Kalbarczyk na czele.
Po Mszy nawiedziliśmy pobliski cmentarz, gdzie złożyliśmy wieniec i zapaliliśmy znicze na grobie siostry Jadwigi oraz odmówiliśmy modlitwę za spoczywające tam siostry.
Na koniec, ci z nas, którzy mieli szczęście osobiście poznać siostrę Jadwigę, podzielili się wspomnieniami, czasem żartobliwymi, o jej niezwykłej energii i oddaniu kręgom Domowego Kościoła.
Mamy nadzieję, że 15. rocznicę śmierci siostry – która za rok będzie przypadać w sobotę – uda się nam uczcić w jeszcze większym wymiarze i jeszcze szerszym gronie.
