„Diakonie w Ruchu Światło-Życie – Gdzie jesteśmy na początku XXI w.?”

14.11.2009 we Włochach przeżywaliśmy Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych Filii Warszawskiej. Uczestniczyły w nim pary diecezjalne Domowego Kościoła, animatorzy i członkowie diakonii Ruchu Światło-Życie. Organizatorzy zauważyli, że temat DWWD „Diakonie w Ruchu Światło-Życie – Gdzie jesteśmy na początku XXI w.?” przyciągnął dużą liczbę uczestników. Niektóre diecezje przyjechały w kilkunastoosobowych składach.

Po zawiązaniu wspólnoty i modlitwie wysłuchaliśmy konferencję ks moderatora Aleksandra Suchockiego diecezji łomżyńskiej, który omówił duchowość, jedność i zasady działania diakonii. Ks. Aleksander na podstawie wieloletniego doświadczenia posługi w Ruchu dzielił się przemyśleniami na temat diakonii, że jest ona etapem życia chrześcijańskiego, do którego dochodzimy na drodze formacji. DIAKONIA – jest dojrzałą postawą i gdy jej brakuje pod koniec formacji podstawowej to trzeba pytać czy „formacja przeszła przez nas” czy tylko my, bezowocnie, przez formację?

Ksiądz zwrócił naszą uwagę, że nie każda posługa jest diakonią – może to być tylko działanie, np. wypełnianie dyżuru liturgicznego na rekolekcjach. Diakonia rodzi się w sercu przez rozpoznanie charyzmatu, przez dostrzeżenie potrzeby służby w Kościele i zawsze wypływa z miłości, z naśladowania Chrystusa Sługi, jest pełniona w jedności z innymi braćmi i siostrami, bo nie da się przeżywać diakonii w pojedynkę.Po konferencji budowaliśmy naszą wiarę i gotowość do służby słuchając świadectw: Grażynki i Romana, którzy mówili o owocach w swoim życiu posługi pary filialnej, Rafała - animatora diakonii pilotażu z diecezji warszawsko-praskiej oraz Kuby z diakonii ewangelizacji z diecezji łódzkiej, który opowiadał jak wielki jest Pan, który objawia się w działaniu przy organizacji dyskotek ewangelizacyjnych dla młodzieży. Dziś głosić Dobrą Nowinę trzeba tam gdzie jest młodzież, a takim miejscem są między innymi dyskoteki. Entuzjazm, zapał i wewnętrzna radość Kuby wszystkich nas poruszyła i zmotywowała do modlitwy w intencji kolejnej, organizowanej przez diakonię dyskoteki.

Przed Eucharystią był czas na Namiot Spotkania – indywidualne spotkanie z Panem. Podczas Eucharystii ks. Andrzej Wachowicz – moderator DK wskazał na modlitwę, która jest punktem wyjścia do podejmowania posługi. Bez głębokiego życia wewnętrznego próżna jest praca, tych którzy się trudzą. Ks. Andrzej przypomniał nam, że Jezus zachwycił swoją postawą modlitwy uczniów, dlatego prosili „Naucz nas modlić się”. Z modlitwy rodzi się apostolstwo, rodzi się służba. Zdarza się, że nie widzimy owoców posługi, ale Bóg widzi i to wystarczy.

Po Eucharystii jedliśmy obiad. Zapytacie: co w tym szczególnego, po co o tym pisać? Otóż warto powiedzieć o fakcie, że gdy my budowaliśmy gotowość do podejmowania diakonii poprzez modlitwę i słuchanie Słowa, świadectwo diakonii potrzebnej w kuchni dały małżeństwa z naszej diecezji. Nasi poprzednicy w posłudze pary diecezjalnej oraz pary rejonowe ugotowali obiad dla ok. 80 uczestników spotkania. Obiad był bardzo smaczny, ciasta upieczone przez kolejne osoby gotowe by służyć - pyszne, my - ubogaceni pięknym świadectwem. Dziękujemy.

Po południu spotkaliśmy się w diakoniach na ewangelicznej rewizji życia, aby zobaczyć jak wygląda dynamika diakonii w naszych diecezjach? Co sprzyja rozwojowi diakonii i jakie słabości przeszkadzają temu wzrostowi? My razem z innymi parami diecezjalnymi spotkaliśmy się w diakonii Domowego Kościoła, kapłani w diakoni moderatorów, a pozostali uczestnicy DWDD w diakoniach specjalistycznych. Jako owoc naszych spotkań mieliśmy opracować 10 najważniejszych zasad, którymi powinny kierować się diakonie.

Bardzo cieszyliśmy się z obecności wśród nas pary krajowej Joli i Mirka Słobodów oraz ks Andrzeja Wachowicza – krajowego moderatora DK. Na zakończenie spotkania odbyły się wybory nowej pary filialnej. Do tej posługi zostali wybrani Elżbieta i Mirosław Wrotek z diecezji warszawskiej. Grażynka i Roman Strug służyli jako para filialna przez 5 lat. Po zakończeniu 3-letniej kadencji zgodzili się na prośbę pary krajowej na przedłużenie kadencji o 2 lata (zgodnie z Zasadami DK pkt. 33d). Dwa lata temu na jesiennym DWDD, w którym po raz pierwszy uczestniczyliśmy jako para diecezjalna odbyło się głosowanie, w którym pary diecezjalne naszej filii przedłużyły kadencję Grażynki i Romana. Teraz Jola i Mirek serdecznie dziękowali Grażynce i Romkowi za piękną służbę, dziękowali również małżeństwu, które tak jak my było gotowe podjąć kolejne Boże wezwanie.

Podczas godziny odpowiedzialności podsumowywaliśmy naszą pracę w grupach diakonijnych, poszczególne zespoły dzieliły się jaki jest stan diakonii Ruchu Światło-Życie na początku XXI wieku oraz jakimi zasadami powinny się kierować diakonie. Wszyscy jako pierwszą zasadę wymieniali MODLITWĘ.

Na zakończenie spotkania odmówiliśmy Nieszpory i rozjechaliśmy się do diecezji, aby wprowadzać w życie treści usłyszane i przemodlone podczas DWDD. 

Elżbieta i Mirosław Wrotek