Ruch Światło-Życie
Serwis RŚ-Ż AW - Ruch Światło-Życie AW
Serwis RŚ-Ż 
Serwis DK - Ruch Światło-Życie
- Domowy Kościół
- wspieram.oaza.pl
Domowy Kościół AW
- Szczegóły
- Robert Sasin
Relacja z Oazy Modlitwy Rejonu Centrum Domowego Kościoła
Józefów, 9-11 listopada 2024
EUCHARYSTIA
Na początku listopada, w dniach 9-11.2024 r., mieliśmy szczęście uczestniczyć w Oazie Modlitwy Rejonu Centrum, która odbywała się w malowniczo położonym ośrodku rekolekcyjnym Domus Patris ojców szensztackich w Józefowie pod Warszawą. W to zanurzone w ciszy i sprzyjające skupieniu miejsce przybyło trzynaście małżeństw z Rejonu Centrum, by wspólnie spojrzeć na nowo na Eucharystię – temat przewodni oazy.
Możliwość wyjazdu na Oazę Modlitwy była dla większości z nas wyjątkową okazją — nie tylko do pogłębienia duchowej relacji z Bogiem, ale również do spędzenia tego czasu z osobami, które znamy, choćby z widzenia, z Rejonowych Dni Wspólnoty. Ze względu na trudności z dopasowaniem terminów wielu z nas nie miało bowiem dotąd doświadczenia uczestniczenia w rekolekcjach organizowanych przez naszą diecezję.
Za organizację tego wydarzenia odpowiadali Renata i Robert Sasinowie oraz ksiądz Grzegorz Demczyszak, wspierani przez niezastąpioną diakonię wychowawczą w składzie: Marta Adamiak oraz siostry Gaudia i Maria. Siostra Maria oraz Karolina i Mikołaj Rzążewscy posługiwali także jako nasi muzyczni.
Każdy dzień rekolekcji zaczynaliśmy namiotem spotkania i jutrznią. Kolejne bloki dnia wypełniały konferencje, spotkania w grupach i Msza Święta. Gospodarz ośrodka, Ojciec Romuald, zachęcał nas do przyjęcia Maryi w postaci pielgrzymującego obrazu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Możliwość zaproszenia Maryi do domu poprzez ten obraz jest niezależna od przynależności do jakiejkolwiek wspólnoty. Kto wie, może w naszym rejonie utworzy się więc jeden lub nawet kilka takich kręgów Pielgrzymującej Matki Bożej (Rodzin Szensztackich)?
Po południu, wzbogaceni naukami i modlitwą, spędzaliśmy czas wolny na wspólnych spacerach nad Wisłę, do pobliskiego Rezerwatu Wyspy Zawadowskie, gdzie podziwialiśmy piękno przyrody oraz egzotyczne dla większości mieszczuchów zwierzęta: konie, rogate i kudłate szkockie krowy, łabędzie, a nawet wypasane całym stadem kozy i owce, które przywodziły nam na myśl sceny biblijne. W tych wyjątkowych chwilach na świeżym powietrzu z ogromną przyjemnością zacieśnialiśmy więzi z innymi uczestnikami rekolekcji.
Konferencje księdza Grzegorza poświęcone były studium Eucharystii – szczytu i źródła naszej wiary. Nawiązując do tematu poprzedniego OMu, ksiądz wskazywał, jak ważne jest, abyśmy patrzyli na Eucharystię sercem, czyli do wewnątrz, a nie jak to ma miejsce na co dzień, kiedy tysiące spraw odwraca naszą uwagę w przeciwnym kierunku. Ksiądz podkreślał materialność sakramentów, przypominając, że ciało Chrystusa jest przekaźnikiem Bożej mocy. Nie powinniśmy więc uważać tej sfery naszej egzystencji za całkiem nieważną.
W czasie kolejnych konferencji ksiądz przybliżył nam, jak na przestrzeni dziejów zmieniało się rozumienie Eucharystii — od spotkania ze Zmartwychwstałym, przez Ucztę Ofiarną czy sposób na sprowadzenie Boga na ołtarz, aż po obecne postrzeganie posoborowe. Żaden z uczestników rekolekcji nie będzie miał od teraz wątpliwości, że Chrystus jest obecny na Eucharystii od samego początku, nie tylko w Postaciach Eucharystycznych, ale również w Słowie, osobie kapłana i zgromadzeniu wiernych.
Wieczorami czas upływał nam na dalszych konferencjach, wspólnych posiłkach oraz adoracjach. Pogodne wieczory rozświetlały tańce, zabawy, śpiewy oraz… quiz liturgiczny. Drugi pogodny wieczór rekolekcji zakończył się przyznaniem „złotej komeżki” zwycięskiej drużynie duchownych (świeccy nie zostali daleko w tyle, choć quiz uzmysłowił wielu, że warto wybrać się wreszcie lub ponownie na ORII). Dzieci także radośnie spędziły czas, uczestnicząc m.in. w quizie na temat Święta Niepodległości. Tego dnia wszyscy zjednoczyliśmy się we wspólnym śpiewaniu pieśni patriotycznych, za co serdeczne podziękowania należą się Karolinie i Mikołajowi Rzążewskim, którzy przygotowali ten punkt programu.
Godzina Świadectw na zakończenie rekolekcji rozbrzmiewała wdzięcznością, że żyjemy w czasach, w których postrzegamy Chrystusa nie tylko jako odległego, niedostępnego Króla, lecz także jako Pośrednika i Sługę, a Mszę Świętą możemy nie tylko oglądać, czy jej wysłuchiwać, ale też w niej uczestniczyć.
Pełni wdzięczności za ten błogosławiony czas modlitwy, rozmów i spotkań w tak bliskim gronie, zawierzamy owoce tych rekolekcji Bogu. Niech wspólne przeżycia umocnią nas jako małżonków i jako wspólnotę Domowego Kościoła Rejonu Centrum!
Autorka: Joanna Osesik
Zdjęcia: Karolina Rzążewska
Link do dysku ze zdjęciami:
https://drive.google.com/drive/folders/1yzKXIbg8GMLz0cl7kIKjykroRQWfXnj-
I jeszcze zdjęcia autorstwa Anny Szczyrby:
- Szczegóły
- Robert Sasin
Relacja z RDW rejonu Centrum 20 października 2024 r.
Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie Rejonu Centrum, który odbył się 20 października 2024 roku, był pełen inspiracji i duchowej głębi. Spotkanie miało miejsce tradycyjnie w sali św. Faustyny przy kościele św. Jakuba Apostoła na Placu Narutowicza.
Zaczęliśmy o 13:00 od zawiązania wspólnoty, w atmosferze modlitwy i jedności, przygotowując się na to, co Pan przygotował dla nas w tym dniu. Chwilę później przeszliśmy do konferencji prof. Barbary Strzałkowskiej zatytułowanej „Powołani do misji". Temat spotkania doskonale wpisał się w obchody niedzieli misyjnej, w temat roku formacyjnego Domowego Kościoła oraz nawiązywał do kończącego się w Polsce roku „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Prof. Strzałkowska, będąca biblistką, przypomniała nam, że wszyscy jesteśmy powołani do głoszenia Ewangelii, a nasze misje nie ograniczają się tylko do tych, którzy mają szczególną wiedzę teologiczną czy pozycję w Kościele. Apostołowie, na których opiera się misja Kościoła, nie byli wybrani spośród elit. Jak podkreśliła prelegentka, żaden z nich nie był uczonym w Piśmie, a jednak to oni, niewielka garstka, w ciągu kilku pokoleń zmienili oblicze Imperium Rzymskiego. Tę historyczną perspektywę prof. Strzałkowska przytoczyła, aby dodać nam odwagi w dzisiejszych czasach, kiedy liczba wierzących w Europie spada.
Wskazała też, że naszą misją nie jest obrona wiary w tradycyjnym sensie, ale jej głoszenie. Jezus nie kazał apostołom bronić wiary, ale nakazał im iść i głosić. Ta myśl była kluczowym przesłaniem konferencji, a prof. Strzałkowska wyjaśniła, jak to głoszenie powinno wyglądać. Najpierw „wertykalnie” – w odniesieniu do naszej osobistej relacji z Bogiem. Musimy słuchać Pana i iść za Nim, co wymaga nawrócenia i codziennego świadectwa życia. Dopiero potem, na fundamencie tej osobistej relacji, możemy głosić „horyzontalnie” – innym ludziom, w naszym otoczeniu, zgodnie ze słowami św. Franciszka z Asyżu: "Głoś Ewangelię zawsze, a jak potrzeba, to także słowami”.
Biblistka zwróciła również uwagę na postać św. Piotra, która może być dla nas przykładem gotowości do misji. Piotr nie stał się apostołem od razu – musiał najpierw przyjąć prawdę o swoim „słabym sercu wierzącego grzesznika”. My także nie raz upadamy, ale jeśli będziemy w naszych upadkach wołać „Panie, ratuj!” i zaczniemy polegać na Nim, nie na sobie, On z pewnością przyjdzie nam z pomocą.
Po konferencji nadszedł czas na świadectwa z rekolekcji. Krótkie, ale pełne treści opowieści przypomniały nam, jak wiele duchowych owoców przynosi uczestnictwo w rekolekcjach i bycie częścią wspólnoty. Świadectwa te były doskonałym wstępem do rozmów, które odbyły się chwilę później. W małych grupkach dzieliliśmy się tym, co oznacza dla nas realizacja misji w codziennym życiu. Spotkania te zakończyliśmy wspólną modlitwą – dziesiątką różańca, w której polecaliśmy swoje misje Panu.
Po krótkim czasie osobistej modlitwy podczas Namiotu Spotkania rozpoczęła się Eucharystia. Kazanie wygłosił ksiądz Henryk Bartuszek, który w piękny sposób przypomniał nam postać błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki i jego heroiczną wiarę oraz odwagę w głoszeniu Ewangelii. Następnie radośnie powitaliśmy dwa nowe kręgi, które dołączyły do naszej wspólnoty.
Po duchowym napełnieniu przyszedł czas na ucztę cielesną. Podczas agapy, jak zawsze, na stołach pojawiły się ciepłe pizze i pierogi, a także różnorodne sałatki i słodkości przyniesione przez uczestników. To nieformalne spotkanie, pełne rozmów i śmiechu, było doskonałą okazją, aby lepiej się poznać, odnowić znajomości i poczuć, że jesteśmy częścią jednej, żywej wspólnoty.
Rejonowy Dzień Wspólnoty zakończył się w atmosferze radości, z sercami przepełnionymi nadzieją i zapałem do realizacji naszej misji w codziennym życiu.
Relacja: Joanna Osesik
Zdjęcia: Dominik Pych – dostępne na: https://we.tl/t-ti4zKuhCmz
- Szczegóły
- Robert Sasin
Relacja z Oazy Modlitwy Rejonu Centrum Domowego Kościoła
Józefów, 2-4 maja 2024
Trwajmy w Sercu Jezusa
Na początku maja 2024 roku, pod przewodnictwem księdza Grzegorza Demczyszaka i pary rejonowej Renaty i Roberta Sasinów, odbyła się Oaza Modlitwy Domowego Kościoła, której tematem przewodnim było hasło Żyć w Sercu Jezusa.
Nasze rekolekcje odbyły się w Józefowie, w pięknie położonym nad brzegiem Wisły ośrodku rekolekcyjnym Domus Patris ojców Szensztackich, w sąsiedztwie Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Dwanaście rodzin Rejonu Centrum zostało tam ciepło przywitanych i ugoszczonych przez ojca Romana, który nie tylko własną pracą i służbą zadbał o to, byśmy w ośrodku czuli się jak w domu, ale również był częścią naszej wspólnoty, modląc się z nami, oprowadzając nas po ośrodku i rozmawiając. Właściwie można powiedzieć, że ojciec Roman był dla nas żywym świadkiem wartości Ruchu Szensztackiego, o których nam opowiedział zaraz po Mszy Świętej inaugurującej nasze rekolekcje, a są nimi: samowychowanie, przeżywanie chrześcijaństwa, jako relacji z Bogiem i bliźnimi, oraz zawierzenie Matce Bożej. Gościna Ojców, w połączeniu z niezastąpionymi siostrami-franciszkankami Gaudią i Marią, tworzącymi naszą Diakonię Wychowawczą, była prawdziwym błogosławieństwem i pozwoliła nam przeżyć rekolekcje w skupieniu i oderwaniu od codziennych trosk.
Rozważania na temat głównego tematu naszych rekolekcji – Żyć w Sercu Jezusa – rozpoczęliśmy od pierwszego spotkania w kręgach, podczas którego przeprowadziliśmy krótkie studium Pisma Świętego, w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, czym jest serce człowieka i serce Boga w rozumieniu biblijnym. Pismo Święte, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, jest niezwykle bogate w odniesienia do pojęcia serca i pozwoliło nam dojść do konkluzji, iż serce człowieka jest ośrodkiem naszego najgłębszego i najprawdziwszego jestestwa, które jest zakryte przed innymi ludźmi, które zna tylko Bóg i w którym Bóg nas dotyka i nas przemienia. Jest też źródłem naszej woli, a więc i naszej wolności, miejscem naszego prawdziwego nawrócenia i wreszcie miejscem, gdzie Bóg zaszczepił w każdym człowieku swoje podobieństwo, gdzie każdy z nas może Go odnaleźć.
O sercu Boga natomiast dowiadujemy się najwięcej z Ewangelii. Tam obserwujemy momenty relacji Syna z Ojcem oraz relacji z uczniami, widzimy jak w czasie modlitwy w odosobnieniu kształtuje się ludzkie i boskie Serce Jezusa i wreszcie, wraz z uczniami w Wieczerniku, słyszymy, jak nasz Pan odsłania przed nami swoje serce, obmywając nam nogi i nazywając nas swoimi przyjaciółmi. Szczególnie te fragmenty Ewangelii ukazują nam niezwykłą prawdę – Jezus ukochał nas tą samą Miłością, którą darzy i Ojca, a więc swoim przyjściem na świat i właśnie tą Miłością włącza nas we wspólne życie z Trójcą Świętą.
Rozważania kontynuowaliśmy na konferencjach księdza Grzegorza, które zaczął od położenia intelektualnego pomostu między tematem naszych rekolekcji a piątym drogowskazem Nowego Człowieka – SŁOWO BOŻE. Rozpoczęliśmy bowiem od odkrycia prawdy zawartej w jednym z wezwań litanii do Serca Pana Jezusa – Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone. Serce Jezusa jest Słowem Bożym! Tym samym, tak dobrze nam znane w Ruchu Światło-Życie praktyki lektury Pisma Świętego i Namiotu Spotkania, są de facto miejscem spotkania i poznawania Serca Jezusa. Ta prosta myśl była dla mnie osobiście dużym odkryciem i odpowiedzią na dość trudne pytanie, co właściwie może oznaczać życie w Sercu Jezusa. Naszym przykładem takiego życia byli uczniowie w Wieczerniku wsłuchujący się w Słowa Jezusa i po prostu z Nim będący. Tego samego Pan oczekuje i ode mnie, nie muszę robić nic specjalnego, tylko z Nim być i wsłuchiwać się w Jego Słowa. To wezwanie było dla mnie bardzo silną motywacją do podjęcia na nowo trudu podążania za zobowiązaniami modlitwy osobistej i lektury Biblii, dodatkowo wciąż podtrzymywaną przez fragmenty Ewangelii wg. Św. Jana właśnie z Wieczernika, czytane aktualnie w czasie Mszy Świętych w całym okresie Wielkanocnym.
W czasie konferencji nie zabrakło również ujęcia tematu rekolekcji w kontekście naszego powołania do życia w małżeństwie. Spojrzeliśmy na Serce Jezusa jak na metronom, nadający rytm, do którego tempa dostrajają się małżonkowie. Jezus w naszym małżeństwie jest punktem odniesienia, do którego zawsze możemy wrócić, od którego zawsze możemy zacząć budować od początku i z którego prowadzeniem możemy snuć wspólną, piękną symfonię naszego życia, aż do ostatecznego z Nim zjednoczenia.
Podczas drugiego spotkania w kręgach skupiliśmy się na kulcie Serca Jezusa i tradycji Kościoła z tym związanej, która swoje źródła ma, między innymi, w objawieniach świętych, szczególnie świętej Małgorzaty Marii Alacoque. Dzieliliśmy się również świadectwami naszych doświadczeń związanych z Sercem Jezusa, łask, które doświadczyliśmy do niego się uciekając. Takie rozmowy zawsze są dobrą okazją do spojrzenia wstecz na własne życie i docenienie tego, jaką drogę przeszliśmy i być może dostrzeżenie działania Bożej Opatrzności, z którego wcześniej nie zdawaliśmy sobie sprawy.
Na OM-ie nie mogło oczywiście zabraknąć również modlitwy i w istocie, cały czas spędzony w Józefowie był nią przesiąknięty- od porannego namiotu spotkania i wspólnej modlitwy jutrznią, przez Mszę Świętą stanowiącą centrum dnia, po wieczorne modlitwy uwielbienia przed Najświętszym Sakramentem. Znakomitą w tym pomocą była wspaniała posługa Joanny i Jakuba Korzeniowskich, którzy stanowili diakonię muzyczną, a którzy potrafili poruszyć nasze serca i w śpiewie tworzyli z nas prawdziwą wspólnotę.
Rekolekcje w Józefowie z pewnością przyniosły i jeszcze przyniosą wiele owoców, ale tym co moim zdaniem zdecydowanie należy podkreślić, jest wspólnota, którą udało nam się stworzyć, mimo tak krótkiego czasu razem. Wzajemna otwartość, miłość i radość uczestników OM-u pozwalała wierzyć, że każdy kto się tam znalazł był naprawdę wezwany i sam Bóg zechciał nas zgromadzić i połączyć. To doświadczenie jest szczególnie radosne, gdyż nasza wspólnota nie kończy się wraz z zakończeniem rekolekcji – formujemy się przecież w jednym Rejonie DK, blisko siebie żyjemy i spotykamy się na dniach wspólnoty. Byłoby wspaniale, gdyby to nowe życie tchnięte w nas w tym czasie mogło objąć cały nasz Rejon, czyniąc z nas jeszcze silniejszą i pełną Ducha Bożego wspólnotę. Proszę o to Boga i gorąco zachęcam wszystkich do uczestniczenia w życiu naszego Ruchu również poza własnym kręgiem. Te rekolekcje pokazały nam, że Bóg chce działać w naszej wspólnocie i obdarza swoimi łaskami tych, którzy odpowiadają na jego wezwanie.
Na koniec pragnę oddać chwałę Bogu za ten błogosławiony czas rekolekcji i powierzyć Mu wszelkie owoce Oazy Modlitwy, za pośrednictwem Maryi, Niepokalanej Matki Kościoła.
Vivat Cor Jesu!
Tekst: Mikołaj Rzążewski
Zdjęcia z OM: Karolina Rzążewska – dostępne na stronie: Oaza Modlitwy- Józefów24 – Dysk Google
- Szczegóły
- Robert Sasin
Droga Wspólnoto!
Serdecznie zapraszamy na Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło – Życie Rejonu Centrum, który odbędzie się w niedzielę 20 października br. w sali św. Faustyny przy kościele w Parafii św. Jakuba przy Placu Narutowicza (oddzielny budynek, wejście przez bramę, na prawo od głównego wejścia do Świątyni).
Plan RDW:
13:00-13.10 – Zawiązanie wspólnoty (sala św. Faustyny)
13.15-14.15 – Konferencja prof. Barbary Strzałkowskiej „Powołani do misji” (sala św. Faustyny)
14.15-14.30 – Świadectwa z rekolekcji wakacyjnych (sala św. Faustyny)
14.30-15.10 – Spotkanie w grupach (sala św. Faustyny)
15.10-15.15 - wspólne odmówienie dziesiątki różańca z dopowiedzeniami: Tajemnica światła - Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
15.20-15.40 – Namiot spotkania Mt 5,14-16 (kościół św. Jakuba)
15.40-16.00 – Przygotowanie do Eucharystii (kościół św. Jakuba)
16.00 – Eucharystia (kościół św. Jakuba)
Agapa (sala św. Faustyny) – po Eucharystii (ok. 17)
Dzieci powyżej 3 lat będą miały zapewnioną opiekę i zabawy od godz. 12.50 do rozpoczęcia Eucharystii. Opiekunowie będą czekać na dzieci w salce na pierwszym piętrze plebanii (salka znajduje się w innym budynku niż Sala św. Faustyny - po lewej stronie budynku Świątyni patrząc od frontu, wejście też od ulicy Barskiej).
Zastanówmy się co każdy z nas może dać naszemu Ruchowi i Wspólnocie Rejonowej. Liczymy na Waszą obecność oraz zaangażowanie w przygotowanie RDW i Agapy.
Kontakt do Służby Liturgicznej (w i poza prezbiterium): Wojtek Matusiak: (Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.)
Kontakt do Scholi: Monika Deręgowska (Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.)
Kontakt w sprawie Agapy i wsparcia diakonii wychowawczej: Renata i Robert Sasinowie (Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.).
Prosimy o przyniesienie czegoś smacznego na Agapę, będziemy wdzięczni, jeśli każdy krąg przygotuje jedną sałatkę i ciasto lub zdrową przekąskę. Zostanie zapewniona woda, kawa i herbata. Nie zabraknie również czegoś pożywnego. Jeśli ktoś ma pomysł i chęć przygotowania czegoś na ciepło jesteśmy otwarci i prosimy o kontakt.
Zapraszamy!
Renata i Robert Sasinowie wraz z ks. Henrykiem Bartuszkiem
- Szczegóły
- Robert Sasin
Rejonowy Dzień Wspólnoty Rejonu Centrum 21 kwietnia 2024 r. – relacja
Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie Rejonu Centrum, który odbył się 21 kwietnia 2024 roku, przyniósł niezapomniane doświadczenia duchowe i społeczne wszystkim uczestnikom goszczącym w parafii św. Jakuba, przy Placu Narutowicza.
Rozpoczęcie wydarzenia miało miejsce po godzinie 13:00, kiedy to wspólnota zawiązała się w modlitwie i jedności. Następnie wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni do wysłuchania porywającej konferencji prowadzonej przez Małgorzatę Nawrocką, która podjęła temat "Prorocy czy wulgaryści? Język ludzi żywej wiary", zachęcając nas do refleksji nad współczesną kulturą, językiem oraz jakością mass mediów. Niesłychanie wybrzmiała zachęta do troski o język, którym posługujemy się na co dzień. Gdy używamy pięknego języka, to łatwiej wychowywać wrażliwe i szczęśliwe dzieci, a tak popularne w naszym społeczeństwie wulgaryzmy niszczą relacje, pojawiają się głębokie pęknięcia w komunikacji, dzieci nie mogą normalnie dorastać. Wulgaryzmy zabijają delikatność, subtelność, czystość – zabijają dom z marzeń! Czy społeczeństwo, które pozwala na taki język przetrwa? „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście (…)błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi” Pwt 30, 15-19.
Po konferencji odbyło się spotkanie w grupach, które umożliwiło pogłębienie dyskusji na temat „Nowej Kultury”. To właśnie w tych kameralnych grupach uczestnicy mogli dzielić się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami na temat jednego z Drogowskazów Nowego Człowieka oraz kroczenia śladami Chrystusa. Podobno było mało czasu na te spotkania w grupach – może więc powinniśmy rozpoczynać nasze spotkania jeszcze wcześniej???
Główny punkt dnia stanowiła oczywiście uroczysta celebracja Eucharystii. W czasie Mszy Świętej wierni mogliśmy zgromadzić się wokół ołtarza Jezusa Chrystusa – naszego źródła przemiany i nawrócenia, źródła „Nowej Kultury”. Nasz wspaniały i nieoceniony Kapłan – ksiądz Henryk Bartuszek w homilii przypomniał dzień 8 czerwca 1979 i proklamację KWC w Nowym Targu, i pieśń „Zwiastunom z gór”, i referat ks. Franciszka Blachnickiego „Pedagogia Nowego Człowieka”. Chodzi o poprawną wizję człowieka, o człowieka zintegrowanego, wewnętrznie spójnego, takiego, który posiada siebie (panuje nad sobą, nad swoimi emocjami), aby móc siebie dawać. Nie człowiek płynący z prądem, ale wyzwolony – ważne jest to, co mamy w naszej głowie. „Najlepszą praktyką jest dobra teoria”, stąd praca domowa: przeczytać referat ks. Franciszka, abyśmy tam, gdzie będziemy mogli dawać świadectwo „Nowej Kultury”.
Po duchowym napełnieniu przyszedł czas na agapę, w czasie której delektowaliśmy się m.in. przepysznymi ciastami, pizzą i pierogami z różnorodnymi nadzieniami. Podczas agapy istniała także możliwość nabycia książek Małgorzaty Nawrockiej, co stanowiło dodatkową okazję do pogłębienia swojej wiedzy i refleksji nad tematami poruszanymi podczas konferencji.
Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie Rejonu Centrum nie tylko dostarczył uczestnikom chwil duchowego wzrastania, ale także umożliwił budowanie więzi i pogłębianie relacji między członkami wspólnoty. Był to czas pełen inspiracji i nadziei na dalsze budowanie wspólnoty opartej na wartościach wiary, miłości bliźniego i „Nowej Kultury”.
Tekst: Joanna Osesik
Zdjęcia: Karolina Rzążewska, dostępne pod adresem:
https://drive.google.com/drive/folders/1U_NYcxYuL_GrK_rUAQJekqOOERMHxCNr?usp=drive_link
Strona 1 z 3
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- 3
- Następny artykuł
- koniec
-
Start
-
Rejony
- Centrum
© 2023 Domowy Kościół Archidiecezji Warszawskiej
Wykonanie strony i administracja: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
