OBJAWIENIE PAŃSKIE - Refleksje na tle tekstów liturgicznych

Uroczystość Objawienia Pańskiego. Często dzisiejsza uroczystość nazywana jest uroczystością trzech króli. Kościół Zachodni po Soborze Watykańskim II nawiązuje do tradycji, którą przechował Kościół Wschodni. Wspomina on dzisiaj trzy wydarzenia: pokłon mędrców, chrzest Jezusa w Jordanie i pierwszy cud w Kanie Galilejskiej. W liturgii zachodniej jest również odwołanie do tych trzech wydarzeń szczególnie widoczne w antyfonach do benedictus w Jutrzni i do magnificat w II Nieszporach. Antyfona z Jutrzni brzmi: Dzisiaj się Kościół złączył z Chrystusem, swoim Oblubieńcem, który go z grzechów obmył w Jordanie; biegną mędrcy z darami na królewskie gody, a woda przemieniona w wino cieszy biesiadników. Zaś antyfona z Nieszporów: W tym dniu tak świętym trzy cuda wysławiamy: dziś gwiazda przywiodła mędrców do żłóbka; dziś podczas godów woda stała się winem; dziś Chrystus dla naszego zbawienia przyjął od Jana chrzest w Jordanie. Bóg objawił się w Jezusie Chrystusie jako prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Mędrcy przybywają i widzą dziecko, ale przez swoje dary wyznają w tym dziecku Boga. Jak pisze św. Piotr Chryzolog: „Kadzidłem wyznają w Nim Boga, złotem – Króla, a mirrą wieszczą śmierć Jego.”

Jezus z Nazaretu narodzony z Maryi, w którym mędrcy odkrywają Boga, staje wśród grzesznych ludzi oczekujących na chrzest w Jordanie. Bóg między grzesznikami. Jeden z ludzi oczekujących na chrzest. Ten sam Jezus objawia swoją boską moc po raz pierwszy na weselu w Kanie. Liturgia pozwala nam przeżywać Objawienie Pańskie w jednej celebracji.

Dzisiejsza Eucharystia jest dziękczynieniem Bogu, który objawia się wszystkim ludziom także poganom. „Poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.” Pisze to ten, który sam należąc do Narodu Wybranego, został przez Boga wybrany, aby Ewangelię zanieść poganom. Bóg się objawił poganom. My też należymy do pogan, którym objawił się Bóg w Jezusie. Dziękujemy Bogu, że nie zakończył swojego objawienia na jednym narodzie, ale objawił się wszystkim. Za pośrednictwem św. Pawła i innych Apostołów Dobra Nowina o zbawieniu dotarła aż na krańce ziemi. Dziś też Bóg objawia siebie różnym narodom przez misjonarzy. Czy ja do nich należę? Czy Bóg objawia się przeze mnie? Dziękujemy za objawienie się Boga poganom, ale jednocześnie modlimy się, aby dziś dokonywało się w świecie objawienie Boga.

Mędrcy z dzisiejszej Ewangelii są szczególnie bliscy środowisku akademickiemu. Obserwowali gwiazdy, a więc byli ludźmi uczonymi. Byli wnikliwymi badaczami skoro zauważyli nową gwiazdę. Szukali przyczyn. Nie zadawalali się odkryciem czegoś nowego, ale pytali o przyczyny. Poszukiwanie prawdy sprawiło, że porzucili spokojne życie i wyruszyli w drogę. Poszukiwanie prawdy jest swoistą drogą, pełną przygód i niespodzianek. Tym bardziej poszukiwanie prawdy przez duże P. Mędrcy są przykładem dociekliwości w poszukiwaniu prawdy. Nie zrażali się nie powodzeniami. Musieli uznać słabość swojej intuicji. Udali się do pałacu szukać króla, tymczasem znaleźli Go narodzonego w żłóbku. Szukanie prawdy zawsze wiąże się z niewiadomą. Często przynosi zaskakujące efekty. Właściwością prawdziwego poszukiwacza prawdy, odkrywcy, naukowca jest pokora. Zdobywanie wiedzy, szukanie prawdy łączy się ze stawianiem pytań i szukaniem na nie odpowiedzi. W miarę zdobywania wiedzy, człowiek zadaje coraz więcej pytań. Stwierdzenie Sokratesa: Wiem, że nic nie wiem, jest wyrazem ograniczoności ludzkiego rozumu. Coraz więcej człowiek wie i jednocześnie coraz bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że jeszcze więcej nie wie. Tak jest również z poznaniem Prawdy, którą jest Jezus Chrystus. Świadomość, że jest On niepojęty i nieogarniony przez nasz umysł.

Inną drogą udali się do ojczyzny. Egzegeci w tym stwierdzeniu widzą nie tylko świadectwa tego, że mędrcy nie udali się do Heroda, aby powiedzieć mu o Dziecięciu, ale również przekonanie, że spotkanie z Chrystusem zmieniło ich. Udali się inną drogą czyli weszli na inną drogę życia. Ich życie się zmieniło. W Ewangelii często mamy świadectwa jak spotkanie z Jezusem zmieniło człowieka. Każde spotkanie z Jezusem zmienia człowieka pod warunkiem, że jest to rzeczywiście spotkanie. Można bowiem być blisko Jezusa, ale nie spotkać się z Nim. Tłum napierał na Jezusa z każdej strony, a tylko jedna kobieta się Go dotknęła.

Jaki wniosek z dzisiejszej liturgii? Bóg nam się objawił. Trzeba Mu wyjść na spotkanie. Nie liczyć kosztów, być gotowym na wszystko. Przygotować się na podróż w nieznane. Nie zniechęcać się. Bóg jest z nami. Emmanuel. Jezus nad Jordanem. Prawdziwy Bóg, który przemienia wodę w wino. Co mamy robić?

Zróbcie wszystko cokolwiek Wam powie.

I oczywiście pamiętajmy dziś w modlitwie o bp. Adamie Wodarczyku, aby otworzył się na wszystkie dary, jakimi chce go obdarzyć Bóg na jego posługę biskupią.

ks. Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW