Święto Ofiarowania Pańskiego związane jest z tajemnicą światła. Symeon mówi o Chrystusie: „Światło na oświecenie pogan”. W polskiej tradycji ta tajemnica światła, którym jest Chrystus podkreślona jest przez gromnicę – świecę, która symbolizuje Maryję. Ona pierwsza przyjęła Światło – Zbawiciela Świata i sama stała się światłem dla innych. Jest wzorem nowego człowieka, bo nowy człowiek to człowiek światła, oddany całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu.
2 lutego w Krościenku odbywa się Dzień Światła. Błogosławione są świece oazy, które będą rozdane podczas Centralnej Oazy Matki w Krościenku, a potem przekazane do każdej oazy średniej. Jest to znak jedności wszystkich oaz. Na oazie pełnej, piętnastodniowej, przeżywamy czwartego dnia Dzień Światła. Jest to dzień przyjęcia Jezusa jako Pana i Zbawiciela lub odnowienie tej decyzji. 2 lutego w Święto Ofiarowania Pańskiego odnawiamy w sobie decyzję oddania życia Chrystusowi. Każdy z nas potwierdza, że Jezus Chrystus jest światłem i życiem oraz jedyną Drogą do Ojca. Każdy z nas oddał Mu swoje życie. Trzeba ciągle odnawiać tę decyzję. 2 lutego warto w sposób szczególny nawiązać do tej decyzji w swojej modlitwie osobistej – Namiocie Spotkania.
Warto tutaj przypomnieć, że to, co przeżywamy na oazie rekolekcyjnej ma swoje odniesienie do życia w ciągu roku. Oaza rekolekcyjna to Rok Liturgiczny w pigułce. Warto, więc wracać do przeżyć z oazy w konkretnych momentach Roku Liturgicznego.
Święto Ofiarowania Pańskiego to granica przejścia od tak zwanej postoazy do preoazy. Oznacza to, od tego dnia w sposób szczególny cały Ruch Światło-Życie przygotowuje się do zbliżających się oaz wakacyjnych. Zawiązują się diakonie rekolekcyjne i rozpoczyna się intensywne czas ich posługi, najpierw przez przygotowanie do rekolekcji. Każdy członek Ruchu powinien zadać sobie pytanie: gdzie jadę na oazę wakacyjną?
2 lutego to także Dzień Życia Konsekrowanego. Pamiętajmy w naszych modlitwach o osobach konsekrowanych, a szczególnie o Instytucie Niepokalanej Matki Kościoła. Panie z tego instytutu, żyjąc w radykalny sposób radami ewangelicznymi oraz składając profesję tych rad, stają się Diakonią Stałą Ruchu Światło-Życie. Ksiądz Franciszek Blachnicki nazywał Diakonię Stałą „pieczęcią charyzmatu”, ponieważ życie konsekrowane w ramach Ruchu Światło-Życie, zatwierdzone przez Kościół, jest potwierdzeniem, pieczęcią charyzmatu Światło-Życie.
Życzę wszystkim, aby Święto Ofiarowania Pańskiego stało się dniem, kiedy na nowo rozbłyśnie w naszym życiu Światło, którym jest Jezus Chrystus.
Ks. Andrzej Pawlak
moderator diecezjalny DK AW
