Przesłanie Moderatora Diecezjalnego po Diecezjalnej Kongregacji Diakonii

 

Drodzy uczestnicy Ruchu Światło-Życie w Archidiecezji Warszawskiej

Mija miesiąc od Diecezjalnej Kongregacji Diakonii Ruchu naszej Archidiecezji. Przeżyliśmy w tym czasie Święta Paschalne oraz beatyfikację bł. Jana Pawła II. Pragnę wrócić myślą do dnia 9 kwietnia br., kiedy to w Laskach pod Warszawą na diecezjalnej Kongregacji zgromadzili się przedstawiciele diakonii.

 

Centralnym wydarzeniem była Eucharystia, w której dziękowaliśmy Bogu za dar Ruchu Światło-Życie. W obrady wprowadził nas ks. Jan Mężyński, poprzedni moderator diecezjalny, wspominając pierwsze wybory moderatora diecezjalnego w roku 1981 oraz zwracając naszą uwagę na to, o czym nie wolno zapomnieć formując się w Ruchu. A są to następujące sprawy:

  • Ruch przygotowuje ludzi do bycia w Kościele.
  • Żywy Kościół rodzi się w sercu człowieka.
  • Dwie sprawy, które identyfikują Ruch:

1) Ruch nie jest dla siebie

2) Uwaga w Ruchu skupiona jest na osobie

  • Kościół rodzi się tam, gdzie powstaje relacja ja-ty w stosunku do Boga. Modlitwa jest pierwszym środkiem urzeczywistnienia się Kościoła.
  • W życiu chrześcijańskim najważniejszą rolę spełnia wola. Wolą człowiek dokonuje wyboru wartości.
  • W człowieku musi się dokonać przewartościowanie, ukształtowanie nowej hierarchii wartości opartej o błogosławieństwa.
  • Wartością naczelną jest osoba ludzka. Każda osoba urzeczywistnia siebie jako wartość przez posiadanie siebie w dawaniu siebie. Ruch Światło-Życie wychowuje swoich członków do takiej postawy.

 

Zasadniczą częścią Kongregacji była praca w grupach dotycząca czterech spraw, które wcześniej zostały rozeznane jako najważniejsze dla Ruchu naszej diecezji. Te sprawy to: ewangelizacja, diakonia, wspólnoty, środki materialne i informacja. Wnioski, podane niżej, powinny zainspirować wszystkich oazowiczów do refleksji i działania.

 

  1. 1.      EWANGELIZACJA

Ewangelizacja, jako głoszenie Chrystusa jest obowiązkiem każdego ochrzczonego. Każdy
z nas musi czuć się odpowiedzialny za ewangelizację i podejmować ją w swoim środowisku. Ewangelizacja indywidualna, na co dzień jest podstawową formą ewangelizacji.

Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji (DDE) koordynuje działania ewangelizacyjne na terenie diecezji (np. rekolekcje ewangelizacyjne organizowane przez Ruch Światło-Życie), współpracuje z innymi ruchami w dziele ewangelizacji (np. Juwenalia, ewangelizacja Warszawy), włącza innych członków Ruchu w zespoły zadaniowe.

Potrzeba przebudzenia ewangelizacyjnego w Ruchu Światło-Życie. Wołanie bł. Jana Pawła II: „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi” powinno być podjęte nie tylko jako wezwanie skierowane do nas, ale z jeszcze większym zapałem jako wołanie, które my mamy kierować do innych ludzi. Mamy włączyć się w misję całego Kościoła, którą jest głoszenie Ewangelii Chrystusa. Czas wielkanocny i Słowo Boże z tego okresu wzywa nas nieustannie, abyśmy poszli w ślady apostołów mówiących: „Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli.” (Dz 4,20) oraz „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.” (Dz 5,29)

Niech każdy z nas wprowadza coraz bardziej w swoje życie treść 8. drogowskazu: chcę przy każdej okazji wyznać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela, oczywiście ufając mocy Ducha Świętego i modląc się o nią.

 

  1. 2.      DIAKONIA

Istotną sprawą jest formowanie do diakonii. W dzisiejszym świecie zanika bezinteresowność. Liczy się zysk. Stąd wielka potrzeba wdrażania w postawę diakonii, czyli gotowości do bezinteresownej służby. Od samego początku formacji należy pamiętać, że jej celem jest podjęcie służby. Każdy uczestnik ma stać się animatorem. Służba jest sprawdzianem dojrzałości chrześcijanina. W formacji wielkim zagrożeniem jest egoizm: przesadne skoncentrowanie się na doskonaleniu siebie, swojej inteligencji, metod modlitwy, pracy z grupą itp. Prowadzi to do „wykształcenia animatorów”, którzy nie potrafią zapomnieć o sobie i oddać się służbie-diakonii.

Bardzo ważne jest dzielenie się odpowiedzialnością na każdym szczeblu. Wszędzie we wspólnocie obowiązują zasady: kolegialności, pomocniczości i solidarności. Zgodnie z zasadą kolegialności służba na każdym szczeblu musi być podejmowana przez kilka osób. Nie powinno być w Ruchu pojedynczych odpowiedzialnych; każdy odpowiedzialny musi wokół siebie zgromadzić chociażby mały zespół stanowiący wspólnotę modlitwy, słuchania słowa Bożego i działania. Zasada pomocniczości polega na tym, że zadania, które mogą być wykonane przez osoby na niższym szczeblu odpowiedzialności, nie powinny być wypełniane przez osoby z wyższego szczebla. Nie może być wyręczania innych w obowiązkach, ale wspieranie i pomoc. Zasada solidarności zakłada wzajemne zrozumienie i współpracę między osobami z różnych diakonii na różnym szczeblu. Mimo posiadania własnych zadań osoby interesują się tym, co dzieje się w całym Ruchu i czują się współodpowiedzialne za cały Ruch.

Diakonie specjalistyczne Ruchu powinny ukazywać jedność Ruchu Światło-Życie zarówno na płaszczyźnie osobowej (przedstawiciele wszystkich stanów) jak i na płaszczyźnie działania (w odniesieniu do wszystkich możliwych grup osób). Wymaga to przede wszystkim właściwego spojrzenia osób, które podejmują różnego rodzaju diakonie w sposób stały.

Ciągle potrzeba budzenia w sobie przekonania, że Ruch nie jest dla samego siebie, ale ma służyć całemu Kościołowi a wraz z Kościołem światu. Stąd potrzeba ukierunkowania diakonii ad extra. W tej chwili większość działających diakonii jest skierowanych do członków Ruchu. Potrzeba otwarcia się na potrzeby Kościoła i świata oraz powiew Ducha, który przenika wszystko.

 

  1. 3.      WSPÓLNOTY

Patrząc na Ruch w naszej diecezji widać, że mamy wiele wspólnot jest liczebnie małych. Wielu wspólnotom brakuje również dynamiki. Często funkcjonowanie wspólnoty ogranicza się do różnego rodzaju spotkań: formacyjnych czy modlitewnych. Jest to za mało. Do zaistnienia wspólnoty konieczne jest powstanie więzi z Bogiem i między osobami, a tę buduje się przez wspólne przebywanie ze sobą, spędzanie wolnego czasu, podejmowanie wspólnych zadań. Wspólnota to nie tylko miejsce spotkania, ale miejsce życia, gdzie uczymy się wzajemnej troski o siebie, dzielenia się z innymi, znoszenia cudzych ciężarów, poddania się woli Bożej wyrażonej przez animatorów i odpowiedzialnych oraz służby wewnątrz i na zewnątrz wspólnoty.

Bardzo ważną formą budowania wspólnoty są oazy modlitwy. To tu kształtuje się communio wertykalna (z Bogiem) przez modlitwę osobistą i wspólnotową, oraz communio horyzontalna przez spędzanie czasu we wspólnocie. Każda wspólnota powinna wyjechać kilka razy w ciągu roku na oazę modlitwy.

Ważne zadanie spełnia rejon, szczególnie w sytuacji, gdy wspólnoty są liczebnie małe. Pewne zadania powinny być podejmowanie razem przez wspólnoty w rejonie, zwłaszcza gdy chodzi o ewangelizację. Nie może być tak, że wspólnota zajęta jest tylko sobą. Potrzeba odpowiedzialności za inne wspólnoty rejonie. Historia pokazuje wiele dużych wspólnot, które czuły się „samowystarczalne” i nie uczestniczyły w rejonowych dniach wspólnoty oraz nie utrzymywały jedności z innymi wspólnotami w rejonie, a teraz albo przestały w ogóle istnieć, albo przeżywają kryzys. Zamkniecie się zawsze prowadzi do śmierci.

Rejonowe dni wspólnoty pełnią ważną rolę w budowaniu więzi między wspólnotami. Nie można traktować uczestnictwa w nich jedynie przez pryzmat: „co mi to da?”. Trzeba pytać się: „co ja dam?” Szczególnie ważne jest organizowanie rejonowych oaz modlitwy, aby wszyscy (nawet z małych wspólnot) mogli w nich uczestniczyć.

Wspólnoty Ruchu istnieją w parafiach. Wszyscy członkowie Ruchu a zwłaszcza animatorzy i odpowiedzialni powinni znać program odnowy parafii wypracowany przez Ruch Światło-Życie. Bardzo pomocne w tym względzie jest uczestnictwo animatorów w ORD (oazie rekolekcyjnej diakonii). Odnowa parafii jest jednym z głównych celów Ruchu Światło-Życie.

Potrzeba wciąż uczyć się współpracy z proboszczem i innymi księżmi w parafii. Animatorzy i odpowiedzialni wspólnot powinni mieć w tej sprawie oparcie w moderatorze diecezjalnymi moderatorach rejonowych oraz świadomość, że mogą zwrócić się do nich o pomoc i radę.

We wspólnocie odbywa się formacja uczestników. Musi ona prowadzić do życia według drogowskazów nowego człowieka, a nie tylko do poznania drogowskazów i zrozumienia ich treści.

 

  1. 4.      ŚRODKI MATERIALNE I INFORMACJA

Pomimo kilkudziesięciu lat istnienia, Ruch w naszej diecezji nie posiada swojego domu. Nie istnieje ośrodek Ruchu w diecezji. Istnieje pilna potrzeba pozyskania domu, który byłby siedzibą moderatora diecezjalnego oraz miejscem różnego rodzaju spotkań w ramach ruchu, najlepiej z możliwością noclegu dla kilkunastu osób. Wszyscy członkowie Ruchu powinni zaangażować się w tę sprawę. Przede wszystkim przez modlitwę, ale także przez szukanie możliwości realizacji tego zadania. Niemożliwy jest rozwój Ruchu bez bazy materialnej. Dobrze, gdyby powstała w diecezji diakonia środków materialnych.

Bardzo istotną sprawą dzisiaj jest informacja wewnątrz Ruchu i na zewnątrz o Ruchu. Ks. Franciszek Blachnicki nazywał to diakonią świadectwa. Potrzeba, żeby informacja o Ruchu docierała do wszystkich ludzi. Mamy wielki skarb, który Bóg przekazał nam przez ks. Franciszka. Naszym zadaniem i obowiązkiem jest dzielić się tym z innymi. Nie można tego skarbu zakopać czy pozostawić tylko dla siebie.

W roku 1979 bł. Jan Paweł II wołał w Warszawie: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi.”  To wołanie-prośba niech będzie także wołaniem o powiew Ducha w Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji. Niech Duch Święty odnowi Ruch w naszej diecezji, aby mógł lepiej służyć dziełu odnowy Kościoła warszawskiego.

 

Diecezjalna Kongregacja Diakonii dokonała także wyboru trzech kandydatów na Moderatora Diecezjalnego. Wybrani zostali: ks. Andrzej Pawlak; ks. Paweł Witkowski; ks. Marcin Loretz. 6 maja br. delegacja Kongregacji przedstawiła kandydatów naszemu biskupowi Księdzu Kardynałowi Kazimierzowi Nyczowi, który podejmie decyzję, kto zostanie Moderatorem Diecezjalnym na najbliższe cztery lata.

           

            Niech wnioski sformułowane podczas Kongregacji będą inspiracją do naszego działania i służby w Ruchu Światło-Życie. O to proszę i modlę się, aby Kongregacja wydała błogosławione owoce.

 

 

Ks. Andrzej Pawlak

Moderator Ruchu Światło-Życie                                                    Archidiecezji Warszawskiej