OR I stopnia, Śnieżnica, 1-16.08.2009 – relacja

  „TYŚ POKOJU PAN I TOBIE DAJĘ ŻYCIE ME” – śpiewaliśmy trzynastego dnia rekolekcji na Dniu Wspólnoty Oazy Wielkiej w Krościenku. Śpiewaliśmy te słowa z głęboką wiarą, świadomi dokonanego wyboru i przekonani, że rozpoczęliśmy Nowe Życie.

 

16 rodzin z Archidiecezji Warszawskiej odpowiedziało na wezwanie Pana Jezusa do przeżycia Rekolekcji Domowego Kościoła I stopnia na Śnieżnicy. Wszyscy, poza animatorami, byli pierwszy raz na 15-to dniowych rekolekcjach. Wraz z Diakonią Wychowawczą i Muzyczną było nas razem 66 osób.

Przez wszystkie dni, przy pomocy czterech par animatorskich – Agi i Bartka Zawiszów, Marty i Rafała Pietrzaków, Ani i Krystiana Kubowiczów, Magdy i Marcina Buczyńskich oraz moderatora ks. Adama Wyszyńskiego odkrywaliśmy wspaniały Boży Plan dla naszego życia i ogrom Bożej Miłości. Uświadomiliśmy sobie naszą słabość i grzeszność i doświadczyliśmy uzdrawiającego spotkania z Jezusem w Sakramencie Pojednania. Otwierając się na działanie Ducha Świętego oddaliśmy Chrystusowi nasze życie, we wszystkich jego aspektach, wybierając Go jako swojego Pana i Zbawiciela.

Z dnia na dzień nawiązywaliśmy coraz silniejszą więź z Panem Bogiem spotykając się z Nim podczas Eucharystii, Nabożeństw, w codziennym Namiocie Spotkania, na modlitwie małżeńskiej, rodzinnej, wspólnotowej. Przybliżając się do Boga zbliżaliśmy się do siebie odnajdując Jego obraz w naszych współmałżonkach, dzieciach, siostrach i braciach ze wspólnoty, we wszystkich napotykanych osobach.

Mieliśmy też okazję do dawania świadectwa jako Wspólnota Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Warszawskiej w czasie uroczystości odpustowej na Śnieżnicy, podczas wspólnych Eucharystii z przybywającymi grupami pielgrzymkowymi i turystami oraz w trakcie tygodniowego pobytu w sąsiednim domu Młodzieżowej Grupy Terapeutycznej z rodzin patologicznych z Krakowa.

W czasie rekolekcji uczestnikom zostało przedstawione dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Zaproszeni goście – Mariolka i Henio Nastula  z Knurowa podzielili się swoją historią wyzwolenia rodziny i ukazali ogromne owoce tej drogi, a cała diakonia złożyła świadectwa dotyczące Krucjaty. Na nabożeństwie Misji i Odpowiedzialności w Krościenku wiele osób podjęło decyzję przystąpienia do Krucjaty, a kilka innych w trakcie rekolekcji wyzwoliło się z nałogu tytoniowego.

Szczególnym owocem tych rekolekcji było odnowienie więzi małżeńskich. Uświadomiliśmy sobie ogromny dar sakramentu małżeństwa i dar Wspólnoty Domowego Kościoła wraz z wszystkimi zobowiązaniami, który możemy wykorzystywać do budowania naszej jedności.

Nasze dzieci w tym czasie też przeżywały swoją Oazę. Mimo, że średnia wieku pociech wynosiła niespełna 4,5 roku, dzięki pełnej poświęcenia posłudze Odpowiedzialnej za Diakonię Wychowawczą Ewy Czaplińskiej oraz dwóch Kaś, Magdy, Agnieszki, Kleryków – Rafała i Radka, poznawały treści nawiązujące do tematów rekolekcyjnych dni poprzez katechezy, zabawy, prace plastyczne i piosenki.
Rafał i Radek – Klerycy z Warszawskiego Seminarium, mimo młodego wieku, dali świadectwo wielkiej dojrzałości w powołaniu i wierze. Oprócz pracy formacyjnej z dziećmi poznawali rolę kapłana w Domowym Kościele uczestnicząc czynnie w spotkaniach kręgów czy prowadząc konferencję na szkole modlitwy. Ich zaangażowana postawa i wiedza dają nadzieję na powiększenie w przyszłości grona moderatorów Domowego Kościoła Archidiecezji Warszawskiej.

To wszystko działo się „samo” w czasie realizacji „normalnego”, ale jakże niezwykłego programu Oazy Rekolekcyjnej dla Rodzin I stopnia – dzięki dogłębnym rozważaniom oraz osobistym świadectwom w czasie Szkoły Modlitwy, Szkoły Życia, Poważnych Wieczorów, spotkań w kręgach oraz dzięki przepełniającej nas Bożej radości rodzącej się w trakcie Pogodnych Wieczorów, rozmów, w czasie wycieczek, posiłków.

 Ogromne znaczenie w przeżywaniu treści rekolekcji miało miejsce, w którym się znajdowaliśmy – Śnieżnica – „miejsce wybrane przez Boga”. Położony w Beskidzie Wyspowym na „Szlaku Papieskim” Ośrodek Rekolekcyjny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, a zarazem Górskie Schronisko, ze swą ponad 75-letnią historią zaczarował nas swoim pięknem i ciszą. Oddaleni od cywilizacji (do ośrodka musieliśmy dojść pieszo górskim szlakiem ok. 1 km) mogliśmy bez rozproszeń i pokus przeżywać rekolekcyjne treści. Przepiękna kaplica, gdzie o każdej porze dnia i nocy Pan Jezus czekał na każdego w Najświętszym Sakramencie, piękno otaczającej przyrody, którą nas Bóg obdarzył i życzliwi gospodarze – to wszystko kierowało serca i myśli z wdzięcznością ku Dawcy wszelkiego dobra.
I właśnie tam, na Śnieżnicy uświadomiliśmy sobie jak niedużo nam potrzeba do szczęśliwego życia i jak wiele w budowaniu takiego życia zależy od naszej woli i od naszych codziennych wyborów.

Na Śnieżnicy oddaliśmy nasze życie Jezusowi, a On napełnił nasze serca Pokojem. Modlimy się gorąco, aby owoce tych rekolekcji trwały i pomnażały się nieustannie.

Lidka i Jacek Stolarscy

 

Świadectwa:

1. Ewa i Artur Białkowie

2. Martyna i Artur Dyjecińscy

3. Ania i Marcin Nietrzebka

4. Małgosia i Wojtek Wiszniewscy

Zdjęcia: