O zbawienie trzeba walczyć, bo brama do nieba jest wąska.
W sierpniu 2010 roku przeżywaliśmy sesję o pilotowaniu nowych kręgów DK w Łabuniach k/Zamościa w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, urządzonym w dawnym pałacu Szeptyckich. Uczestnikami sesji były małżeństwa z sześciu diecezji, w tym większość z małymi dziećmi w wieku 2-5 lat. Jako prowadzący byliśmy zbudowani postawą wielu młodych małżeństw, które garną się do posługi w diakonii pilotażu.
W dniu przyjazdu, za pośrednictwem kapłana, Bóg wezwał nas do walki o zbawienie, ponieważ brama do nieba jest wąska. Rekolekcje były czasem wsłuchiwania się w Słowo Boże i wewnętrznej pracy nad sobą, abyśmy „bardziej jeszcze starali się umocnić nasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc nie upadniemy nigdy. W ten sposób szeroko będzie nam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.” /2 P 1, 10-11/
Program rekolekcji był okazją do pochylenia się nad postawą, formacją i posługą pary pilotującej, posługą kapłana – doradcy duchowego w kręgu DK oraz poznania nowego konspektu Ewangelizacja i Pilotowanie, który pomaga parom pilotującym wypełniać zadania, do których Chrystus powołuje, a Domowy Kościół posyła. Dzieliliśmy się doświadczeniem z okresu własnego pilotażu i tym jak świadectwo pary pilotującej pomagało nam na drodze formacyjnej w Domowym Kościele. Czwartego dnia rekolekcji poznawaliśmy pedagogię, metody i środki pilotażu, aby jak najlepiej je wykorzystywać w posłudze dla małżeństw, które chcą poznać Domowy Kościół – gałąź rodzinną Ruchu Światło-Życie.
Codziennie słuchaliśmy Słowa Bożego podczas porannego Namiotu Spotkania, Jutrzni, Liturgii Słowa i modlitwy rodzinnej, co uświadamiało nam, że najważniejszym zadaniem pary pilotującej jest świadectwo życia osobistego i rodzinnego, bycie autentycznym chrześcijaninem pociągającym do Chrystusa innych ludzi nie tylko słowem, ale i przykładem – „chodź i zobacz jak żyję”.
Jako owoc rekolekcji zrodziło się w sercach zrozumienie, że i nam potrzeba częstej (powtórnej) ewangelizacji, aby żyć żywą wiarą na co dzień oraz że rolą pary pilotującej jest pomoc małżeństwom w podjęciu decyzji, czy chcą iść za Chrystusem drogą formacji w DK. Bardzo obrazowa była zachęta ks. Leszka, aby codziennie rano na modlitwie porządkować serce, uczesywać myśli i dbać o piękno wnętrza, podobnie jak dbamy o wygląd zewnętrzny. Zostaliśmy przekonani, że życie rodzi życie – co znaczy, że dzielić się możemy tylko tym, co posiadamy, a jako rodzice w pierwszej kolejności jesteśmy odpowiedzialni za przekaz żywej wiary swoim dzieciom.
Staraliśmy się, aby na rekolekcjach nie tylko rodzice mieli dobry czas. Diakonia wychowawcza zapewniła dzieciom udział w ciekawych zajęciach, dzieci codziennie przynosiły wykonane przez siebie prace w procesji z darami. Pamiętając wskazania Eli Kozyry (Sekretariat DK), rodziny otrzymały propozycję wycieczek na Czas dla Rodziny, aby przemierzając Roztocze mogły odpocząć nie tylko na duchu, ale i na ciele. Pogodne wieczory obfitowały w wesołe zabawy dla dorosłych i dzieci. Były piosenki z gestami, konkursy, nieoczekiwana zamiana miejsc, głuche telefony oraz zabawy chustą animacyjną.
Sesja o pilotowaniu nowych kręgów DK to wspaniałe rekolekcje, które pomogły uczestnikom odkryć istotę powołania do objęcia duchową troską małżonków w nowych kręgach DK. Była okazja do uporządkowania wiedzy na temat pilotażu oraz wymiany doświadczeń. Małżonkowie wyjechali z postanowieniami: życia Słowem Bożym, stawiania sobie konkretnych celów na rok pracy formacyjnej oraz planowania przebiegu formacji. W życiu rodzinnym postanowili: pracować nad relacją ze współmałżonkiem, czytać w niedzielę Ewangelię z dziećmi przed śniadaniem, rozbudować i pogłębić modlitwę rodzinną oraz bardziej świadomie ewangelizować potomstwo. W życiu wspólnotowym zapragnęli: głębiej poznać charyzmat Ruchu, czytać materiały formacyjne, ponownie przeżyć rekolekcje ewangelizacyjne, zaproponować kręgowi macierzystemu pewne zmiany, aby ożywić spotkania i aby krąg lepiej realizował swój cel oraz otworzyć się na potrzeby Ruchu, aktywnie uczestniczyć w życiu wspólnoty i zaangażować się w życie parafii.
Dziękujemy Bogu za dar przygotowania i przeżycia tych rekolekcji.
para filialna warszawska
