Domowy Kościół zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim (Zasady pkt.10).

Budowaniu jedności w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne – zobowiązania (Zasady pkt. 13):

  1. codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania)
  2. regularne spotkanie ze słowem Bożym
  3. codzienna modlitwa małżeńska
  4. codzienna modlitwa rodzinna
  5. comiesięczny dialog małżeński
  6. reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną)
  7. uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych .

Dzięki wprowadzaniu w życie zobowiązań następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w KRĘGU w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary).

 

FORMACJA MAŁŻONKÓW w DOMOWYM KOŚCIELE:

  • Ewangelizacja

„Nie wystarczy uwierzyć w Boga, trzeba uwierzyć w miłość Boga; [..] bo Bóg ma tylko jedno na celu: doprowadzić nas do pełni wyzwolenia, do życia i szczęścia, obdarzyć nas swoją miłością”. (Przekonująca moc miłości, ks. F. Blachnicki)

Jeżeli przyjrzymy się przeciętnym chrześcijanom czy katolikom, to zobaczymy jak daleko jest im do dojrzałości chrześcijańskiej (wg Biblii dojrzałym chrześcijaninem jest ten, którego wiara wytwarza spontanicznie owoc uczynków – zob. Jk 2,14-22; uczynki są dowodem, że wiara jest autentyczna).

Ogromna większość współczesnych chrześcijan żyje tak, jak żyją poganie (Sympatycy czy chrześcijanie, F. Blachnicki), dlatego konieczna jest ewangelizacja (głoszenie kerygmatu) czyli głoszenie podstawowych prawd Ewangelii tym, którzy Ich nie przyjęli lub o nich zapomnieli.

Fundamentem jest doprowadzenie ludzi do udziału w życiu Chrystusa w Duchu Św. Wiara w Ewangelii jest spotkaniem z Chrystusem, jest przyjęciem Go jako Osoby żywej. Jest to osobowe spotkanie, osobowe przyjęcie Chrystusa jako Pana, jako Zbawiciela. Na tym polega wiara. (Ewangelizacja w procesie budowania ’nowej parafii’, ks. F. Blachnicki).

Na etapie ewangelizacji głoszone są podstawowe prawdy Ewangelii, że:

  1. Bóg miłuje człowieka i ma wobec każdego człowieka plan zbawienia, chce go doprowadzić do pełni życia.
  2. Człowiek jest oddzielony od Boga przez grzech. Człowiek zamyka się w sobie i nie przyjmuje Bożej miłości i Bożego planu. Powstaje przepaść pomiędzy Bogiem, a człowiekiem pomimo Bożej miłości.
  3. Bóg posyła swojego Syna – Jezusa Chrystusa, aby wyzwolił człowieka z grzechu i z powrotem doprowadził do kontaktu z Bogiem, do włączenia się w Boży plan zbawienia, do przyjęcia Jego miłości.
  4. Czwarta prawda, do której prowadzi ewangelizacja jest konkluzją prawd poprzednich, że nie wystarczy ogólna znajomość prawd Ewangelii, ale trzeba przyjąć Chrystusa w sposób osobisty, trzeba uwierzyć w Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela.

Czas trwania ewangelizacji jest uzależniony od dojrzałości religijnej małżeństw w kręgu. Dla tych, którzy już przeżywali rekolekcje ewangelizacyjne może to być okazja do ponownego jej przeżycia na nowym etapie swojego życia. Dla małżeństw, które nigdy nie przeżywały ewangelizacji etap ten może być związany z wyjazdem na weekendowe rekolekcje ewangelizacyjne i para pilotująca może wydłużyć spotkania do roku.

Spotkania ewangelizacyjne kończą się podjęciem decyzji o przyjęciu Chrystusa jako Pana i Zbawiciela.

  • Pilotaż

Pilotaż to ukazanie małżeństwom sakramentalnym piękna powołania do świętości w małżeństwie i realizowania tego powołania w jedności ze współmałżonkiem.

Podczas pilotowania kręgu odbywa się ogólna prezentacja Domowego Kościoła w ramach Ruchu Światło-Życie oraz jego metod, ubogacona świadectwem pary pilotującej. Para pilotująca świadczy o tym, kim jest dla niej Jezus Chrystus i ukazuje sens całej drogi w Domowym Kościele w taki sposób, aby zachwycić i zachęcić małżeństwa do pójścia tą drogą.

Etap pilotowania kręgu trwa około jednego roku i kończy się podjęciem decyzji przez małżonków o włączeniu się do Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Odbywa się to podczas uroczystej Eucharystii.

  • Formacja Podstawowa

Początkiem formacji w DK jest uczestnictwo w Oazie Rekolekcyjnej I stopnia dla rodzin. Celem jej jest ogólne zasysowanie koncepcji i przeżycie wspólnoty rodzinnej jako komórki żywego Kościoła (Podręcznik ONŻ dla rodzin).

Pierwszy rok pracy kręgu jest realizowany w oparciu o nowe materiały studyjne z 2006 roku i jego celem jest doprowadzenie małżonków do systematycznej realizacji wszystkich zobowiązań w codziennym życiu. Materiały te są proponowane także starszym kręgom jako powrót do źródeł, aby mogły odnowić swoje rozumienie i realizację zobowiązań.

Drugi rok pracy DK ma na celu dalsze pogłębianie duchowości małżeńskiej osadzając ją na solidnym fundamencie – podstawowych prawdach naszej wiary, które ks. Blachnicki sformułował w postaci tzw. Drogowskazów Nowego Człowieka. Ze względu na ogromne bogactwo treści tematy II roku pracy zostały rozłożone na dwa lata. W roku 2007 ukazała się cz.A tego podręcznika w roku 2008 cz.B.

ORR II stopnia wprowadza w biblijne podstawy chrześcijaństwa, w przeżycie spotkania z Bogiem w liturgii sakramentów, poprzez które Bóg uwalnia, wyprowadza nas z niewoli grzechów i daje udział w wolności i chwale dzieci Bożych. Ponadto wprowadza rodziny w przeżywanie liturgii jako źródła i szczytu, a zwłaszcza liturgii domowej.

Małżonkowie w ramach formacji podstawowej uczestniczą w kilkudniowych rekolekcjach dla animatorów: ORAR I stopnia, który pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody Domowego Kościoła oraz w ORAR II stopnia, który przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej.

Oaza Rekolekcyjna III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty, a także wyraża się w realizowaniu drogi do wspólnoty w tej najmniejszej wspólnocie, jaką jest małżeństwo. Na rekolekcjach codziennie pielgrzymuje się do kościołów stacyjnych, by tam sprawować Eucharystię.  Są organizowane spotkania z „żywym Kościołem”, ruchami i osobami różnych stanów, które odkryły swoje miejsce w Kościele i w świecie. Każdego dnia wiele czasu poświęca się modlitwie liturgicznej, spotkaniom w grupach (kręgach). Uwieńczeniem formacji podstawowej jest wejście na drogę formacji permanentnej i podjęcie diakonii czyli posługi na rzecz innych małżonków DK

  • Formacja permanentna (Zasady pkt.19):
  1. ciągłe pogłębianie formacji podstawowej,
  2. realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru,
  3. udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK,
  4. Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe,
  5. uczestnictwo w ORD,
  6. udział w rekolekcjach organizowanych przez RŚ-Ż i innych.

Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło-Życie (Zasady pkt. 20).