Muzeum Wolności

ks. Zbigniew Snarski – referat wygłoszony podczas III Kongregacji DIAKONII, Niepokalanów 18.10.2003 r.

Ks. Blachnicki opisując podstawy duchowości diakonii stwierdził, iż duchowość to pewne zasady natury religijnej, o ile przenikają one i kształtują świadomość oraz postawy i relacje międzyosobowe. Tak więc o duchowości poszczególnych osób, grup, wspólnot czy w końcu diakonii Ruchu można mówić wtedy, kiedy uwidaczniają one postawy życiowe zrodzone w wyniku świadomego przyjęcia podstawowych prawd (chrystocentryzm, pneumatocentryzm, maryjnośc itd.), posiadania wobec nich emocjonalnego stosunku i konkretnego działania potwierdzającego to poznanie i emocjonalne przeżywanie.

Gdy mówimy o duchowości diakonii, to stają przed nami takie podstawowe pytania: Co to znaczy być diakonią? Do czego mnie zobowiązuje duch służby w Ruchu Światło-Życie? Do czego mnie zobowiązuje obecność w Diakonii? Postaram się odpowiedzieć na te pytania analizując niektóre elementy diakonijnej rzeczywistości w duchu przedstawionej definicji.

[…]

Tak widział diakonie w Ruchu Ojciec Franciszek. „Oaza Rekolekcyjna Diakonii Ruchu Światło-Życie (ORD). Podręcznik.”

W ruchu posoborowej odnowy w Duchu Świętym, powstałym w Kościele w Polsce, zwanym Ruchem Światło-Życie nie mówi się o organizacji, administracji, urzędach i władzy, ale -” w duchu biblijnym i eklezjalnym – mówi się o diakonii, czyli o służbie, pojmowanej w oparciu o otrzymane dary Ducha Świętego, czyli charyzmaty, we wspólnocie Kościoła i dla budowania tej wspólnoty.

[…]

Jednym z elementów formacji – obligatoryjnym w Ruchu Światło-Życie – są rekolekcje. W Domowym Kościele są one organizowane dla całych rodzin i najczęściej mają charakter wyjazdowy. Za rekolekcje odpowiedzialny jest ksiądz moderator wraz z parą […]