DDWAiD 20.10.2012 – relacja Małgorzaty i Grzegorza Flisów

W sobotę 20 października 2012 w parafii św. Anny w Piasecznie odbył się Diecezjalny Dzień Wspólnoty Animatorów pod hasłem KOŚCIÓŁ JEST JEDEN (w ramach cyku rocznego „Kościół – jeden, święty, powszechny i apostolski”).

DWAiD 20102012 2Rozpoczęliśmy mszą św. koncelebrowaną przez ks. Pawła Witkowskiego, ks. Andrzeja Pawlaka oraz ks. Stefana Bernata. W homilii wygłoszonej przez ks. Pawła główny akcent położony był na POZNANIE CHRYSTYSA. Na zadane na początku homilii pytanie: Po co nam formacja? ks. Paweł odpowiedział, że właśnie po to, aby poznać głębiej Jezusa. A poznanie to ma nam pomóc w rozeznaniu tego, co dobre, a co złe i w wyborze dobra. „W ostateczności poznanie Chrystusa pozwoli nam na odważne przyznanie się do Niego i świadczenie o Nim” – zakończył homilię ks. Paweł. Po mszy udaliśmy się do domu parafialnego na kawę, herbatę oraz słodkie co nieco.

Kolejnym punktem Dnia Wspólnoty była katecheza ks. Andrzeja Pawlaka, której tematem była JEDNOŚĆ. Jedność Ruchu oraz jedność Kościoła. Ks. Andrzej rozpoczął od przypomnienia słów modlitwy Jezusa przed śmiercią. Jezus modlił się słowami: „Aby byli jedno” i tej właśnie jedności służy Ruch Światło-Życie. W swojej katechezie ks. Andrzej odwoływał się do tekstu ks. F. Blachnickiego „Integralna koncepcja jedności Ruchu Światło-Życie” i do zawartej w nim metafory „kręgów”, jakie tworzy na wodzie wrzucony w nią kamień.

Pierwszy okrąg, najbliższy miejscu wrzuconego kamienia i zarazem najmniejszy, to Ruch Światło-Życie, dla którego jedność to być albo nie być, dlatego powinna ona być dla nas stałą i główną troską. Czy tak jest w rzeczywistości? – pytał ks. Andrzej.

Drugi okrąg – to ruchy odnowy w Kościele.

Trzeci okrąg – to Kościół Katolicki. Ks. Andrzej zwrócił uwagę, że Duch Święty działa w Kościele dwutorowo – hierarchicznie oraz charyzmatycznie i podkreślił, że bardzo ważna jest jedność między Urzędem a Charyzmatem.

Czwarty okrąg – wszyscy wyznawcy Chrystusa (Ekumenia).

Piąty okrąg – cały świat (Ewangelizacja).

DWAiD 20102012 1Na wszystkich tych poziomach, jako członkowie Ruchu mamy swój udział w budowaniu jedności. Ale nic nie zdziałamy, jeśli sami nie będziemy jednością. Bo jedność, jak podkreślił ks. Andrzej, zaczyna się we mnie. W każdym z nas musi być jedność Światła i życia. Dopiero mając jedność w sobie możemy budować jedność we wspólnocie. Tylko wtedy jedność będzie zataczała coraz szersze kręgi, będzie promieniować. Jak budować jedność w sobie? Być posłusznym Duchowi Świętemu. „Trzeba dorastać do wysokiej miary codziennego życia chrześcijańskiego” – cytował ks. Andrzej błogosławionego Jana Pawła II.

Po katechezie w imię różnorodności Ruchu, ale z zachowaniem jedności, młodzież udała się ze swoimi odpowiedzialnymi do innej sali, członkowie Domowego Kościoła wysłuchali konferencji wygłoszonej przez parę diecezjalną. Tematem jej było SPOTKANIE KRĘGU.

Beata i Jarek zwrócili uwagę, że krąg na początku każdego roku formacji powinien określić jasno cel pracy, podobnie i każde małżeństwo, powinno wyznaczyć sobie cel swojej formacji. Celem animatorów zaś jest poprowadzenie formacji członków kręgu. Następnie szerzej omówili każdą część comiesięcznego spotkania kręgu.

Przy części dzielenia się życiem, zwrócili uwagę na to, że nie ma to być zestawienie, mniej lub bardziej chronologicznie, wydarzeń, ale raczej podzielenie się towarzyszącymi tym wydarzeniom przeżyciami. Mówiąc o części modlitewnej podkreślili, że w dzieleniu się Słowem Bożym chodzi o to, by własnymi słowami wyrazić to, czym Bóg mnie dotyka, kiedy kieruje do mnie te właśnie słowa, w tym konkretnym momencie. O ile część dzielenia się życiem oraz część modlitewną mogą prowadzić poszczególne małżeństwa, o tyle część formacyjną prowadzą animatorzy. Ich zadaniem jest wychwycić problemy (jeśli takie są) i zaproponować rozwiązanie. Dotyczy to w szczególności realizacji zobowiązań. Jeśli zaś chodzi o temat formacyjny, to jak zauważyli Beata z Jarkiem, nie służy on jedynie do dyskusji i wymiany poglądów, ale ma nas stymulować do pracy nad sobą w ciągu kolejnego miesiąca. A nasza praca nad sobą ma, między innymi, służyć temu, byśmy włączyli się w posługiwanie w rodzinie, parafii, rejonie czy diecezji. Jak zauważyła para diecezjalna, na każdym stopniu formacji można się włączyć w posługę po to, by poznawać Ruch i rozpoznać w nim swoje miejsce.

Ostatnim punktem DDWA było spotkanie poszczególnych par animatorskich z parami rejonowymi.

Małgorzata i Grzegorz Flisowie
DK Rejon Nadwiślański


 Krotkie przystanki

 

Gregorio Vivaldelli, Krótkie Przystanki Słowo Boże w Rodzinie, Wydawnictwo Salwator

recenzja książki ==>>