W II turnusie 2010 w Tylmanowej przeżywaliśmy Oazę Rodzin II stopnia. Rekolekcje prowadził ks. Tomasz Stępień, a uczestniczyło w nich 17 rodzin – prawie wszyscy z archidiecezji warszawskiej, tylko jedna rodzina przeniosła się do diecezji łódzkiej. Małżeństwa o zróżnicowanym stażu – od 1 do 19 lat, niektórzy przyjechali bez dzieci, niektórzy z maluszkami w brzuszku, a jeszcze inni z pokaźną gromadką. W sumie dzieciaków było 30, w tym 7 poniżej 3 roku życia, więc Diakonia Wychowawcza (liczna i pełna zapału) nie mogła narzekać na nudę i brak pracy. Dzięki ich dzielnej postawie rodzice mogli się wsłuchiwać w głos Pana, który mówił do nas w swoim Słowie i w liturgii, w „ciszy” Namiotu Spotkania i w drugim człowieku. Słowa księdza moderatora pomagały nam poznawać Boga Izraela i naszego Boga, działającego w historii narodu wybranego i wchodzącego również w nasze życie.
Co było charakterystyczne dla tej oazy? Myślę, że osoba Moderatora, który z humorem („w skromności nikt mnie nie prześcignie”) i z wielką prostotą mówił nam o sprawach trudnych i ważnych, potrafił z uwagą wsłuchiwać się w głos ludu i odpowiadać na potrzeby uczestników. Wspaniałym darem była Diakonia tworząca rzeczywiście wspólnotę, troszcząca się o jedność między sobą i dająca świadectwo swoim życiem. Budująca była równowaga między podkreślaniem i przekazywaniem charyzmatu Światło-Życie i duchowości małżeńskiej.
Doświadczyliśmy też, jakim darem jest możliwość przeżywania rekolekcji w okolicach Krościenka – bliskość Centrum Ruchu, grobu Sługi Bożego Ojca Franciszka Blachnickiego, spotkania ze świadkami, korzystanie z posługi Diakonii Życia. Niezapomnianym przeżyciem był też Dzień Wspólnoty w Krościenku, w którym brało udział blisko 50 wspólnot rekolekcyjnych oraz składanie deklaracji KWC w czasie Godziny Odpowiedzialności i Misji.
Rekolekcje pozwoliły znów zawalczyć o jedność małżeńską i o realizację zobowiązań, o to, by nasze kręgi były żywe i zaangażowane (zwłaszcza w parafii), byśmy troszczyli się o piękne przeżywanie liturgii w kościele i w domu. Wielu osobom dodały odwagi do podejmowania nowych zadań.
Doświadczania owoców rekolekcji życzymy wszystkim uczestnikom i tym, którzy na nich nie byli – również.
Iwona i Daniel Jakubczykowie
