Podczas długiego listopadowego weekendu AD 2015 dane nam było po raz kolejny przeżywać Oazę Rekolekcyjną Animatorów Rodzin II stopnia, tym razem w pięknym miejscu, jakim jest Dom Duszpasterstwa Młodzieży „Porcjunkula” prowadzony przez Braci Mniejszych Kapucynów. Na rekolekcje przyjechało 18 małżeństw z różnym stażem i doświadczeniem z gromadką 28 dzieci (od kilkumiesięcznych niemowlaków do nastolatków).
Celem rekolekcji było przybliżenie tematyki posługi pary animatorskiej w kręgu DK. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że to takie „techniczne” rekolekcje, ale dzięki Bogu udało nam się doświadczyć prawdziwego spotkania z Panem. Przyczyniły się do tego: przeżywane wspólnie liturgie – Jutrznia i Eucharystia – doświadczenie wspólnoty, konferencje – źródło wiedzy o zasadach, zadaniach, świadomość jak powinno być, dialog małżeński – pielęgnowanie wdzięczności za dar siebie nawzajem, modlitwa małżeńska – cudowne spotkanie z Chrystusem w Najświętszym Sakramencie, czas łaski i radości, wieczorna medytacja – poczucie bliskości Jezusa. Jak dodamy do tego jeszcze wymianę doświadczeń i świadectwa, to możemy być tylko wdzięczni za ogrom wspólnoty i jedności, ponieważ zostaliśmy umocnieni jako małżeństwo, jako animatorzy. Otrzymaliśmy wskazówki, rady jak możemy bardziej uczestniczyć w głoszeniu Dobrej Nowiny i ewangelizacji.
Pragniemy podzielić się przeżyciami tego czasu, w którym Pan pozwolił nam na nowo odkrywać swoje działanie we wspólnocie Domowego Kościoła i dlatego pozwolimy sobie na wymienienie przejawów Jego mocy.
Po pierwsze – mimo, że od momentu powołania nas przez parę diecezjalną do poprowadzenia ORAR-u czas był bardzo krótki i praktycznie nie było miejsca na przeprowadzenie rekolekcji – udało się znaleźć Dom Rekolekcyjny w Serpelicach. I to samo już odczytaliśmy, jako łaskę, a do tego (jak wyczytaliśmy w ankietach porekolekcyjnych) wiele osób było bardzo zadowolonych z tego miejsca, wystroju drewnianego kościoła i kapliczki, tchnącego duchem św. Franciszka poprzez zwierzęta, ptactwo domowe hodowane na terenie ośrodka. A dodatkowo niech świadczy o tym Domu jeszcze jeden zapis z ankiety: Pyszne jedzenie – najedzony chrześcijanin ma więcej sił do trudów rekolekcyjnych! Dziękujemy Ojcu Dyrektorowi i Paniom z kuchni za serce, otwartość i rozpieszczanie nas, było nam u nich bardzo dobrze!
Drugą łaską, jakiej doświadczyliśmy była obecność naszego moderatora ks. Pawła Witkowskiego przez cały czas, chociaż wydawało się, że nie będzie mógł być z nami od początku rekolekcji. I znów warto przytoczyć słowa z ankiet: ksiądz – ostoja, cierpliwy, chętny do pomocy i porady, z pobożnością i namaszczeniem odprawia liturgię; oaza spokoju, na rekolekcje z dziećmi (małymi) idealny! Dziękujemy księdzu Pawłowi za jego posługę, świadectwo życia i głoszenie Słowa Bożego!
Żadne rekolekcje, w których uczestniczą małżeństwa nie mogą odbyć się bez Diakonii Wychowawczej. Tu również początkowo były kłopoty, ale jak zwykle chętnie podjęli tę posługę Maria i Piotr Jakubowicz koordynując pracę młodszych uczestników diakonii: Karola Spodara, Oliwki Jędrzejewskiej i pomocników Adama i Ewy Grzybowskich. A więc słowo uczestników: „Diakonia Wychowawcza – REWELACYJNA, bardzo dobre podejście do dzieci, wyczucie ich potrzeb, uśmiechnięta, ciepła, kontaktowa; fantastyczna praca i zaangażowanie; „kawał dobrej roboty”; dali radę! nawet z opornymi osobnikami; świetne pomysły na zabawę i dobrze, że dotleniali dzieciaki na dworze (mimo że później były mokre buty)”. Kochana Diakonio Wychowawcza – dzięki za wasz profesjonalizm i serce!
Tak jak podczas każdych rekolekcji uczestnicy mieli okazję czerpać z doświadczeń i świadectw par animatorskich. Uczestnicy ORAR II w Serpelicach spotykali się w czterech kręgach. Animowania ich pracy chętnie podjęli się: Magda i Bolek Dawidowiczowie, Dominika i Marcin Misiakowie, Paulina i Szymon Chodkowscy oraz Martyna i Michał Kamińscy. Dodatkowo każda z par animatorskich miała możliwość poprowadzenia, chociaż części konferencji, co bardzo ubogaciło przekaz treści merytorycznych. O spotkaniach w kręgach tak mówili ich uczestnicy: „świadectwa innych motywowały do pracy nad sobą (szczególnie zobowiązania); były okazją do wymiany poglądów, sposobów radzenia sobie z problemami. Zebraliśmy mnóstwo doświadczeń, które chcemy „przemycić” do naszego kręgu”. Drogie Pary Animatorskie – dziękujemy Wam i niech Bóg wynagrodzi Wasz trud!
Ubogaceniem rekolekcji jest posługa Diakonii Muzycznej. I tutaj znów słowa wdzięczności i uznania przede wszystkim dla Bolka Dawidowicza (i jego żony Magdy), którzy nigdy nam nie odmówili! „Muzyczny – świetne przygotowanie, śpiewniki! Śpiewy pomagały w modlitwie. Muzyczny – otwarty, pomocny w pełnionej posłudze liturgicznej; bez nerwowości, bez strofowania – tak trzeba, bo nie każdy ma słuch i to trzeba uszanować; dobry głos (donośny i profesjonalny)”. Kochani – Magdo i Bolku, dzięki za wszystko!
I jeszcze doświadczenie osób przystępujących do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka podczas Mszy św. parafialnej. Radość, że wciąż na nowo są ludzie gotowi na podejmowanie walki o prawdziwą Wolność i wdzięczność za świadectwo. Bogu niech będą dzięki za całe dzieło KWC i za Was!
Niejako na podsumowanie jeszcze kilka myśli – najlepiej zapamiętanych zdań podczas rekolekcji (z ankiet):
– „To nie wyście Mnie wybrali, ale ja was wybrałem!”
– Pan Jezus nie powołuje uzdolnionych, lecz uzdalnia powołanych.
– Bóg wzywa nas po imieniu.
– W pierwszej kolejności jestem animatorem w swojej rodzinie.
– Jestem odpowiedzialny za zbawienie swojego współmałżonka.
– Równi służą równym.
– Mamy przejść nie przez formację, ale formacja ma „przejść” przez nas.
– Modlitwa osobista jest najważniejszym zobowiązaniem.
– Animator to człowiek miłości i jedności, modlitwy i posłuszeństwa.
I refleksja jednego z uczestników: „Dostałem „duchowego kopa”, żeby popracować bardziej nad realizacją zobowiązań DK. Planujemy również lepsze przygotowywanie się do spotkań oraz poprawę punktualności przybywania na spotkania kręgu. Uważam, że na ORAR II powinni przyjeżdżać nie tylko animatorzy, ale wszystkie małżeństwa – nawet te, które jeszcze nieprędko będą animatorami. Zapoznanie się ze specyfiką tej „służby” może wpłynąć pozytywnie na „nieutrudnianie życia” animatorom kręgu”.
Pragniemy wyrazić jeszcze raz naszą wdzięczność za czas spędzony w Serpelicach – Panu Bogu za Jego działanie i dary, a ludziom za obecność, otwartość, chęć dzielenia się i za wszelkie dobro.
Agnieszka i Janusz Grzybowscy
para prowadząca
Świadectwa ==>>
